Δε γνώρισα ποτέ μου Κούβα χωρίς εμπάργκο

Two perspectives on the Cuban Embargo. An Otherwords cartoon by Khalil Bendib (CC BY-NC-ND 2.5).

Δυο οπτικές γωνίες για το εμπάργκο εναντίον της Κούβας. Γελοιογραφία από τον Khalil Bendib (CC BY-NC-ND 2.5).

*Το άρθρο αυτό μεταφράστηκε από τα ισπανικά από την Victoria Robertson.

Απ’ όλα τα βήματα που έχει κάνει ο Μπαράκ Ομπάμα, για μένα τίποτα δεν είναι πιο άμεσο από αυτό σχετικά με το αμερικανικό εμπάργκο εναντίον της Κούβας και την επανεκκίνηση των διπλωματικών σχέσεων [en] μεταξύ των δυο αμερικανικών χωρών.

Γεννήθηκα στην Κούβα και έζησα εκεί τα πρώτα 39 χρόνια της ζωής μου, προτού μετακομίσω στην Ευρώπη το 2013. Δε γνωρίζω άλλη Κούβα πέρα από αυτή του αποκλεισμού (αν και ο όρος αποτελεί ακυρολεξία, έτσι με μάθανε), αυτή που κατασκευάστηκε εναντίον αυτών των “βόρειων ιμπεριαλιστικών τζέντλεμαν”.

Μεγάλωσα ακούγοντας πως όλα τα κακά της κουβανέζικης κοινωνίας, απτά και αφηρημένα, μπορούσαν να δικαιολογηθούν από τον κατάλογο των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1961, που είχαν κάνει γεμίσει μιζέρια τις ζωές μας στο νησί.

Αυτό μου έγινε εντελώς ξεκάθαρο μερικά χρόνια πριν σε ένα ταξίδι μου στο Λονδίνο [es], όταν δεν κατέστη δυνατόν να πάρω χρήματα από ταμείο της Western Union, καθώς “η χώρα από την οποία προέρχεστε (επιβεβαιώθηκε έπειτα από επίδειξη του διαβατηρίου μου) δεν εμφανίζεται στον κατάλογο”. Το ίδιο συνέβη και στο Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα.

Έτσι, στις 17 αυτού του Δεκέμβρη, συνειδητοποίησα ότι ο Ομπάμα δεν μιλούσε απλά για μια ανταλλαγή κρατουμένων, αλλά επίσης για την μελλοντική εφαρμογή ενός σημαντικού αριθμού μέτρων, κάποια εκ των οποίων απευθύνονται στον αποκλεισμό (ή εμπάργκο) και στην αποκατάσταση των σχέσεων [es] μεταξύ των δυο χωρών. Μονολόγησα: τσιμπήστε με, ονειρεύομαι. Φάνηκε τόσο εξωπραγματικό, τόσο εξωπραγματικό όσο και το ταξίδι μου στην Κούβα στις 30 Δεκεμβρίου. Η ιστορία των δυο Κουβανών πρακτόρων [es] και του Αμερικανού υπεργολάβου γρήγορα ξεθώριασε στο βάθος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η 17η Δεκεμβρίου είναι μια σημαντική ημερομηνία στην Κούβα, καθώς μνημονεύεται ο θαυματουργός San Lazaro, ο οποίος, σύμφωνα με την κουβανέζικη παράδοση της Σαντερία, είναι ο Babalú Ayé, ένα ιερό πνεύμα [που έχει προκύψει από συγκρητισμό θρησκευτικών στοιχείων], το οποίο φυλάει όσους υποφέρουν από αρρώστια ή κακοτυχία—ένας άλλος τρόπος να περιγραφούν οι σχέσεις που υπήρχαν μέχρι τώρα μεταξύ Κούβας και Ηνωμένων Πολιτειών.

Την εν λόγω ημέρα, ακόμα κολλημένη στην τηλεόραση, ξεκίνησα να στέλνω πληροφορίες στην Κούβα, καθώς δεδομένης της απαρχαιωμένης δομής του συστήματος τηλεπικοινωνιών του νησιού, ήθελα να σιγουρέψω ότι όλοι αντιλαμβάνονταν, όπως εγώ, την έκταση των γεγονότων.

H εμφάνιση του Ραούλ Κάστρο εξυπηρέτησε μονάχα στην επιβεβαίωση της απελευθέρωσης και ανταλλαγής των κρατουμένων, ένα γεγονός για το οποίο γνώριζα ήδη. Αλλά όταν ο Ομπάμα ξεστόμισε αυτό το “TODOS SOMOS AMERICANOS” [είμαστε όλοι Αμερικανοί], ένιωσα να ανατριχιάζω ολόκληρη. Δεν είχα φανταστεί ότι ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να ξεκινήσει μια τόσο βαθιά και ιστορική αλλαγή.

Στο σπίτι μας στο Ανόβερο της Γερμανίας, η σύντροφός μου Esmeralda κι εγώ περάσαμε όλο το φάσμα συναισθημάτων: προσμονή, αναμονή, ευτυχία, αβεβαιότητα, δάκρυα, ευφορία. Οι δυστυχείς γείτονές μας αναγκάστηκαν να υπομείνουν το χειροκρότημά μας, τις φωνές και τους πανηγυρισμούς. Για την Esmeralda, η οποία, αν και γεννήθηκε στην Κούβα, μεγάλωσε στη Δυτική Γερμανία κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου [es], οι νέες αυτές συνθήκες σήμαιναν, πιστεύω, την νομιμοποίηση της κουβανικής της ταυτότητας εν εξορία—κάτι που της είχαν αφαιρέσει όταν ήταν παιδί και την είχαν μετατρέψει σε “κομουνίστρια”, αν και είχε ήδη εγκαταλείψει την Κούβα από το 1959.

Ενώ άκουγα τους δυο προέδρους (πρώτα τον Raúl και μετά τον Ομπάμα), μου ήρθε μια αλληλουχία ιδεών και αιτημάτων: παγκόσμια πρόσβαση στο Διαδίκτυο στην Κούβα [en], ευκολότερη διαδικασία ταξιδίων και έκδοσης διαβατηρίων, όχι πια θεώρησή μας ως “πιθανοί μετανάστες” από τα Αμερικανικά προξενεία (κάτι που σήμαινε κυνήγι μαγισσών στο νησί), διάλογος με αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ αντιφρονούντων και επαναστατών και πολλά άλλα.

Γνωρίζω πως υπάρχουν πλευρές του εμπάργκο που δεν μπορεί να αλλάξει ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Γνωρίζω επίσης ότι όλα θα εξαρτηθούν από το τι θα αποφασίσει το Κογκρέσο. Αλλά είμαι έντονα πεπεισμένη ότι ο άνθρωπος πέταξε το γάντι.

Τώρα, μέρες μετά την ανακοίνωση, συνεχίζω να μάχομαι με συναισθήματα και σκέψεις που φαντάζομαι ότι θα κουβαλώ μαζί μου για κάποιο καιρό. Κι άλλες έγνοιες θα ακολουθήσουν, όπως αυτές που προσπάθησα να κρατήσω μακριά, όπως αυτές που σχετίζονται με τα απομεινάρια της αποικιακής νοοτροπίας “πίσω από τις λέξεις” της ομιλίας του Ομπάμα:

Σήμερα, ανανεώνουμε την ηγεσία μας στην Αμερική. Επιλέγουμε να κόψουμε τους δεσμούς με το παρελθόν, καθώς είναι εντελώς απαραίτητο να φτάσουμε σε ένα καλύτερο μέλλον—για το εθνικό μας συμφέρον, για τον αμερικανικό λαό και για το λαό της Κούβας.

Χαράσσοντας μια Νέα Πορεία για την Κούβα

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.