Αν κάνετε αναζήτηση στο Google τη λέξη “Υεμένη”, το πιο πιθανό είναι ότι θα βγουν τίτλοι ειδήσεων σχετικά με επιθέσεις από μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drone strikes), χτυπήματα της Αλ-Κάιντα, απαγωγές ή δολοφονίες. Βέβαια, η Υεμένη είναι πολλά περισσότερα από όλη αυτή τη βία για την οποία διαβάζετε στα ΜΜΕ. Η Υεμένη είναι μια γη ιστορίας, κληρονομιάς και ανθρωπιάς [άρθρο στο Global Voices], μόνο που, τον τελευταίο καιρό, όλα αυτά δεν προβάλλονται. 

Όπως τόνισε η ερευνήτρια Atiaf Alwazir:

Δεν είμαστε απλά τίτλοι ειδήσεων. Είμαστε μία χώρα με πολυμορφία, ομορφιά και αγάπη. Δείτε: https://t.co/Dbw3Ey8v4L @HumansofYemen #Yemen— Atiaf Alwazir (@WomanfromYemen) 4 Μαΐου 2014

Ορίστε μερικοί από τους πολυάριθμους ταλαντούχους νέους της Υεμένης, για τους οποίους κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει τύχει να ακούσετε. Κάποιοι είναι σκηνοθέτες ταινιών με σημαντικό αντίκτυπο στην βιομηχανία του κινηματογράφου, ένας κάμεραμαν που με την ταλαντούχα του ματιά αιχμαλωτίζει την ομορφιά, μία φωτογράφος που αμφισβητεί τις κοινωνικές νόρμες και τα στερεότυπα, ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης με μήνυμα κι ένας μουσικός που εντυπωσιάζει παίζοντας νέες δυτικές μελωδίες σε ένα παλιό ανατολίτικο όργανο. 

Sarah Ishaq

Η Sarah είναι 29 ετών σκηνοθέτης, από την Υεμένη και τη Σκωτία, της οποίας η ταινία κατέγραφε την πιο αιματηρή ημέρα της Επανάστασης στην Υεμένη, την 18η Μαρτίου του 2011, γνωστή και ως “Παρασκευή του Karamah”, ή “Παρασκευή της Αξιοπρέπειας” οδηγώντας την μαζί με άλλους δύο σκηνοθέτες από την Υεμένη που εργάζονταν πάνω στην ίδια ταινία, τον Ameen Al Gaberi και τον Abdul Rahman Hussain, στα βραβεία Όσκαρ. Ήταν το πρώτο άτομο από την Υεμένη και μια από τις λίγες γυναίκες της Αραβίας που έφτασαν ποτέ να ανέβουν σε εκείνη τη σκηνή. Η ταινία της “Karamah Has No Walls” βραβεύτηκε στην κατηγορία του καλύτερου ντοκιμαντέρ μικρού μήκους στα Ετήσια Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2014. 

Η Sarah σκηνοθέτησε κι άλλη μία ταινία με τίτλο “The Mulberry House”. Πρόκειται για προσωπικά απομνημονεύματα που αφορούν την οικογένειά της και την επανάσταση μέσα στο σπίτι της σαν αντανάκλαση των αναταραχών που συνέβαιναν πέρα από τους τοίχους του κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης. Το δεύτερο ντοκιμαντέρ της προβλήθηκε σε πολλά φεστιβάλ, ανάμεσά τους το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Άμστερνταμ και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Human Rights Watch. Αυτή την περίοδο εργάζεται πάνω στο τρίτο της ντοκιμαντέρ. 

Άλλη μία ταινία, από τον σκηνοθέτη Mohammed Al-Asbahi από την Υεμένη, έφτασε στον τελικό στο TropFest Arabia 2013. Το “Adults Only” είναι μία τραγική ιστορία για νύφες παιδιά στην Υεμένη.  https://www.youtube.com/watch?v=cvCTIR8Obxs&noredirect=1 

(Το βίντεο ανέβηκε στο YouTube από το TROPFEST Arabia)

Ωστόσο, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που προήλθε ποτέ από την Υεμένη -η πρώτη που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Καννών- ήταν του 2005 από τον Υεμένιο-Άγγλο σκηνοθέτη Bader Ben Hirsi, με τίτλο “A New Day in Old Sanaa'a”. Το 90 λεπτών ρομαντικό δράμα παρουσιάζει μία αληθινή σύγκρουση αξιών ανάμεσα στις σύγχρονες και τις παλαιότερες αξίες της συντηρητικής ισλαμικής κοινωνίας της Υεμένης.

http://www.youtube.com/watch?v=4O9MFWo_uM0

(Το βίντεο ανέβηκε στο YouTube από τον abdullah4140)

Abdurahman M. Hussain

Αυτός ο ταλαντούχος σκηνοθέτης, γνωστός ανάμεσα στους φίλους του με το όνομα Afro, είναι η ραχοκοκαλιά της εκστρατείας ”SupportYemen” (“Στηρίξτε την Υεμένη”) που θίγει κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της Υεμένης. Ο Abdulrahman συν-σκηνοθέτησε και συν-έγραψε την ταινία “The Gift Maker”, συν-σκηνοθέτησε την ταινία “Karamah Has No Walls” και, επίσης, σκηνοθέτησε και μόνταρε όλα τα βίντεο της καμπάνιας SupportYemen που μπορείτε να δείτε εδώ:

(Το βίντεο ανέβηκε στο YouTube από Zoomcompetition)

Ameen Alghabri

Είναι ένας πολυτάλαντος σκηνοθέτης και διευθυντής φωτογραφίας, που συνέβαλε σε πολλές παραγωγές ταινιών και ντοκιμαντέρ από την Υεμένη, συμπεριλαμβανομένου του “Karamah Has No Walls”. Είναι, ακόμη, ο καλύτερος φωτογράφος που μπορεί να αποτυπώσει την ομορφιά στα μοναδικά τοπία της Υεμένης. Η ιστοσελίδα του δίνει μια μικρή γεύση από την εξαιρετική και πολύ διαδεδομένη φωτογραφική του δουλειά. 

Ziryab Alghabri

Ο Ziryab Alghabri  είναι ένας ταλαντούχος κάμεραμαν, που υπήρξε συν-σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών όπως το “The Gift Maker“, νικήτρια ταινία στο Zoom Competition του Βρετανικού Συμβουλίου. Τελευταία, ανέλαβε την παραγωγή αυτού του εκπληκτικού trailer για το νησί Socotra, μέρος ενός project για την προώθηση αυτού του υπέροχου νησιού της Υεμένης. 

(Το βίντεο ανέβηκε στο YouTube από gabreez studioz)

Abdulrahman Jaber
Ο Addulrahman Jaber είναι ένας εικαστικός, σχεδιαστής και φωτογράφος με δημιουργικό μυαλό και πάθος για τη δημιουργία παγκόσμιων εμπορικών σημάτων. Η ιστοσελίδα του ρίχνει φως στο πολύπλευρο ταλέντο του και στη δουλειά στην οποία συνέβαλε.   

Boushra Almutawakel

Η Boushra Almutawakel είναι μία freelancer φωτογράφος και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Τιμήθηκε το 1999 σαν την πρώτη Γυναίκα Φωτογράφο της Υεμένης και είναι πολύ γνωστή για την τολμηρή σειρά πορτρέτων Hijab. Οι δουλειές της αμφισβητούν τις κοινωνικές νόρμες με τις οποίες μεγάλωσε, όπως και τις στερεοτυπικές δυτικές απόψεις σχετικά με τις γυναίκες από τη Μέση Ανατολή.

 

Murad Subay:

Ο 26χρονος Murad Subay είναι ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης γκράφιτι, γνωστός και ως “Ο Banksy της Υεμένης”, που χρησιμοποιεί την τέχνη του σαν μια ειρηνική έκκληση για δράση προβάλλοντας πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα πάνω στους τοίχους της πόλης. Ο νεαρός καλλιτέχνης ξεκίνησε την πρώτη του εκστρατεία “Color Your Street's Wall” (“Χρωμάτισε τον τοίχο του δρόμου σου”) το Μάρτιο του 2012, που ήταν η πρώτη του είδους της στην Υεμένη. Το Σεπτέμβρη του 2012 ζωγράφισε τα πρόσωπα των Ibb, Taiz και Hodeida, βίαια εξαφανισθέντων στη Σαναά, στη δεύτερη εκστρατεία του με το όνομα “The Walls Remember Their Faces” (“Οι τοίχοι δεν ξεχνούν τα πρόσωπά τους”).  

Στις 4 Ιουλίου 2013 ξεκίνησε μια άλλη εκστρατεία που ονομάζεται “12 Ώρες”, βάφοντας τους τοίχους της πρωτεύουσας Σαναά με ένα διαφορετικό θέμα για 12 ώρες σε 12 συνεχόμενους μήνες. Οι εκστρατείες του έχουν να κάνουν με απαγωγές εκτελούμενες από το κράτος, έλεγχο όπλων, σεχταρισμό έως και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.  

Περιγράφοντας την τέχνη του, ο Μurad λέει: “Η τέχνη του δρόμου διαθέτει μια εκπληκτική ικανότητα να θίγει ένα ζήτημα σε μία μόνο στιγμή. Για πράγματα, όπως ο σεχταρισμός, δεν χρειάζομαι μία ώρα διάλεξη, με την τέχνη του δρόμου χρειάζομαι μοναχά ένα κλάσμα του δευτερολέπτου”.  

Το τηλεοπτικό κανάλι Al-Arabiya πήρε συνέντευξη από τον Subay το 2012 ενώ αυτός εργαζόταν στην πρώτη του εκστρατεία, σε αυτό το βίντεο που δείχνει τις τοιχογραφίες του.  

Ο Subay επιλέχθηκε να λάβει το “Βραβείο Τέχνης για την Ειρήνη” για το έτος 2014 που απονέμεται κάθε χρόνο από το Ιταλικό Ίδρυμα “Veronesi” σε καλλιτέχνες από ολόκληρο τον κόσμο που έχουν αφοσιωθεί στη διάδοση του πολιτισμού της ειρήνης μέσω της τέχνης τους. Θα παραλάβει το βραβείο του στο Μιλάνο της Ιταλίας το Νοέμβρη του 2014, στο 6ο Διεθνές Συνέδριο για την Ειρήνη.  

Η ακτιβίστρια  Rooj Al-Wazir από την Υεμένη κοινοποίησε ένα κομμάτι της δουλειάς του Subay στο λογαριασμό της στο  Instagram μαζί με αυτό το σχόλιο:

Οι καλλιτέχνες και οι ακτιβιστές της Υεμένης συχνά βγάζουν τα ταλέντα και τις απόψεις τους στο δρόμο, το ουσιαστικότερο μέρος αντίστασης. Αυτοί οι τσιμεντένιοι τοίχοι έχουν φανεί εξαιρετικά χρήσιμοι για τη δημιουργία εικόνων για κοινωνική δικαιοσύνη. #art #graffiti #socialjustice #creativeresistance #sanaa #yemen

Ahmed AlShaiba

Ο Υεμένιος Ahmed Alshaiba είναι ένας ταλαντούχος μουσικός που επιδεικνύει και πάλι τις δεξιότητές του, αυτή τη φορά, παίζοντας μία εκδοχή των Πειρατών της Καραϊβικής σε ένα έγχορδο όργανο από τη Μέση Ανατολή, το ούτι.   

(Το βίντεο ανέβηκε στο YouTube από τον Ahmed AlShaiba)

Η πρώτη του επιτυχία που έκανε αίσθηση ήταν το “Smooth Criminal” και είχε κοινοποιηθεί ευρέως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Αυτή είναι μονάχα μια μικρή καταγραφή των πολυάριθμων και πολυτάλαντων νέων που η Υεμένη είναι γεμάτη και περήφανη να έχει. Όπως μπορείτε να δείτε και η Υεμένη έχει Ταλέντο!