“Δέκα χρόνια χωρίς τον Ζόραν Τζίντζιτς”: Η Σερβία τιμά το δολοφονημένο πολιτικό

Ο Ζόραν Τζίντζιτς, ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος Σέρβος Πρωθυπουργός, δολοφονήθηκε στις 12 Μαρτίου 2003. Στην επέτειο των 10 χρόνων της δολοφονίας του Τζίντζιτς [en], χιλιάδες άνθρωποι έκαναν πορεία στο Βελιγράδι [en] για να τιμήσουν τη μνήμη του.

Η συγγραφέας και πολιτική ακτιβίστρια Jasmina Tešanović απέτισε φόρο τιμής στον Τζίντζιτς στο blog της Huffington Post [en]:

[…] Ήταν ο πιο σημαντικός Σέρβος πολιτικός του 20ού αιώνα, ο οποίος κατάφερε να πατήσει στον 21ο, ο οποίος ανέτρεψε τον Μιλόσεβιτς, ο οποίος τελικά δολοφονήθηκε από την κρατική μαφία, που αντιστεκόταν στα προοδευτικά του βήματα προς μια σύγχρονη Σερβία.

[…]

O Τζίντζιτς ήταν ένας πολύ δημοφιλής άνδρας. Ακόμα και άνθρωποι που δε συμφωνούσαν μαζί του τον συμπαθούσαν. Οι εχθροί του είχαν καλή γνώμη για αυτόν. Οι δολοφόνοι του επίσης.

Πού είναι αυτοί οι άνθρωποι τώρα, τι σκέφτονται, τι γίνεται με το μέλλον και τη συνείδησή τους; Δεν πιστεύω πως είναι θέμα μίας δημοκρατικής παράταξης, της οικογένειάς του. Ούτε των πολιτικών και των φιλοσόφων που ορκίζονται στον τάφο του χρησιμοποιώντας τα λόγια του. Είναι θέμα όλων εμάς που κερδίσαμε ένα μέρος της πολιτικής μας ταυτότητας στη Σερβία χάριν του πολιτικού του θάρρους.

Μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε υπέρ ή κατά της πολιτικής του, αλλά χάρη σε αυτόν η ιστορία έκανε τεράστια βήματα μπροστά. Και χωρίς αυτόν, η ιστορία κουτσαίνει και σέρνεται πίσω στο σκοτάδι.

Στο blog του German Marshall Fund, ο πρώην ανώτατος σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Τζίντζιτς, Ivan Vejvoda, έγραψε αυτό [en]:

Σαν σήμερα, 10 χρόνια πριν, ο Σέρβος πρωθυπουργός Ζόραν Τζίντζιτς δολοφονήθηκε από έναν ελεύθερο σκοπευτή στην είσοδο του προεδρικού του γραφείου στο Βελιγράδι, σηματοδοτώντας ένα τεράστιο χτύπημα στη νεοσύστατη διαδικασία εκδημοκρατισμού στη Σερβία. Ενώ οι συνωμότες, συμπεριλαμβανομένου του ελεύθερου σκοπευτή, καταδικάστηκαν σε ένα δικαστήριο και εκτίουν ποινές μεγάλης διάρκειας, η ταυτότητα αυτών που έδωσαν τη διαταγή του θανάτου του παραμένει άγνωστη.

[…]

Έντονα αντιτιθέμενος στο καθεστώς του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς κατά την περίοδο του αιματηρού εμφυλίου πολέμου της Γιουγκοσλαβίας, τελικά κέρδισε τις ειρηνικές εκλογές το 2000. Υπήρξε ο κύριος αρχιτέκτονας μίας νίκης, στην οποία οι πολιτικές παρατάξεις, η κοινωνία των πολιτών, τα δημοκρατικά μέσα ενημέρωσης, και – κατά κύριο λόγο- το φοιτητικό κίνημα Otpor όλα έπαιξαν βασικό ρόλο.

[…]

Μια δεκαετία αργότερα, η Σερβία βρίσκεται ακριβώς εκεί που ήθελε ο Τζίντζιτς να είναι στο τέλος του 2003, δείχνοντας το βαθμό στον οποίο η δολοφονία του επιβράδυνε τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στη Σερβία. […]

Ο Kiran Mohandas Menon έγραψε αυτά στο OpenDemocracy.com [en]:

Στα δύο χρόνια στα οποία ηγούνταν της Σερβίας, ο Ζόραν Τζίντζιτς ενδυνάμωσε τις δημοκρατικές και οικονομικές δομές της, πάταξε το οργανωμένο έγκλημα και έδωσε τέλος στο διεθνή αποκλεισμό της, με τις φιλοδυτικές πρακτικές που στόχευαν στην Ευρωπαϊκή ενσωμάτωση.

Μια συχνά αμφιλεγόμενη φιγούρα, ο Τζίντζιτς επίσης ξεκίνησε και ενίσχυσε τη συνεργασία με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) και τους παρέδωσε το Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Θαρραλέες πράξεις όπως αυτές εδραίωσαν τον Τζίντζιτς σε μία από τις σημαντικότερες και σεβαστές μορφές στη σύγχρονη πολιτική σκηνή της Σερβίας. Αυτό ήταν που θα του στοίχιζε τη ζωή.

[…]

Τον Φεβρουάριο του 2003, ο Τζίντζιτς γλίτωσε μια απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, στην οποία ένα φορτηγό προσπάθησε να συγκρουστεί με το αυτοκίνητό του σε μια λεωφόρο στο Βελιγράδι. Ένα μήνα αργότερα όμως, στις 12 Μαρτίου 2003, ο Τζίντζιτς πυροβολήθηκε θανάσιμα από ένα μέλος της φατρίας Zemun, ενώ στεκόταν έξω από το κυβερνητικό κτίριο της Σερβίας. Ήταν 50 ετών τη στιγμή του θανάτου του. Η κηδεία του συγκέντρωσε χιλιάδες πενθούντες και έφερε το έθνος σε τέλμα.

[…]

Μία δεκαετία από τον τραγικό θάνατο του, το όραμα και η μνήμη του Ζόραν Τζίντζιτς έχουν εμπνεύσει και καθοδηγήσει τους ανθρώπους ενός έθνους.

Παρακάτω υπάρχει ένα σύντομο ντοκιμαντέρ [sr, με αγγλικούς υπότιτλους] σκηνοθετημένο από τον Aleksandar Mandić – “Ako Srbija Stane” («Αν η Σερβία Σταματήσει»), που περιλαμβάνει «μια συλλογή μονταρισμένων ομιλιών που δόθηκαν από τον Τζίντζιτς σε μία περιοδεία στη Σερβία λίγο πριν τον θάνατο του.

http://www.youtube.com/watch?v=nqMTCP_yPaw

Μία φωτογραφία από τη κηδεία του Τζίντζιτς δημοσιεύτηκε στις 12 Μαρτίου στη σελίδα του facebook που είναι αφιερωμένη στον δολοφονημένο πολιτικό, με αυτή την λεζάντα:

12 Μαρτίου, 2003. Η ημέρα που η Σερβία σταμάτησε! Ζόραν, σε ευχαριστούμε για το όραμα!

 

Σχεδόν 6.000 άτομα πάτησαν «like», σχεδόν 1.400 το μοιράστηκαν και πάνω από 330 άφησαν σχόλιο. Ο χρήστης Petar Stantic έγραψε [sr]:

12.03.2003. Όλα σταμάτησαν… και ξεκίνησαν για να γυρίσουν πίσω αργά… Ζόραν, σ’ ευχαριστούμε για τη μικρή ελπίδα και για το όραμα…

 

Στο Twitter, η @AnjaKosanovic μοιράστηκε αυτή τη φωτογραφία [sr] από τη πορεία μνήμης #SetnjaZaZorana («Ένας περίπατος για τον Ζόραν»):

Η @Ketyly91 (Katarina Pavlovic) έκανε re-tweet τη φωτογραφία της @AnjaKosanovic και έγραψε [sr]:

 Ο Ζόραν Τζίντζιτς ζει μέσα από όλους τους ανθρώπους σε αυτή τη στήλη [#WalkForZoran] […]

Ο @MajaVidenovic έγραψε [sr]:

Σήμερα περπατάω για τον Ζόραν. Για τη γη που ήθελε και δημιούργησε. Για αυτό στο οποίο πιστεύω βαθιά! [#ZoranDjindjicLives] [#WalkForZoran]

H @mali_uli (Ana Milovanovic) έγραψε [sr]:

 [#WalkForZoran] Σύμφωνα με τις σύντομες εκτιμήσεις μου, περίπου 30.000 άτομα συμμετέχουν στη σημερινή πορεία.

Περισσότερες φωτογραφίες από τη Πορεία για τον Zoran αναρτήθηκαν από τους @milosdjajic (Milos Djajic) και @DankoRunic (Danko Runić): εδώεδώεδώ και εδώ.

Δεν ήταν όλοι ενθουσιασμένοι με το συμβάν.

Στο tweet του, ο @BorisTrivan έκανε νύξεις [sr] για την οικονομική κατάσταση στη Σερβία, όπου τα ποσοστά ανεργίας ήταν 22,4% τον Οκτώβριο του 2012:

Ο Τζίντζιτς θα ήταν πολύ χαρούμενος που χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν δουλειές και έτσι έχουν χρόνο να πάνε για ένα περίπατο…

Ο Predrag Azdejković [sr], Σέρβος ακτιβιστής για τα δικαιώματα της κοινότητας ΛΟΑΤ και συντάκτης του GayEcho.com [sr], απηύθυνε τη δημοσίευσή του [sr] στο blog του B92 προς τους Σέρβους πολιτικούς που περπάτησαν στη κορυφή της πορείας στις 12 Μαρτίου, ανάμεσα τους και ο πρώην πρόεδρος Μπόρις Τάντιτς:

Μετά τον Περίπατο για τον Ζόραν έχω μόνο μια ερώτηση. Δε ντρέπεστε καθόλου; Κάνω αυτή την ερώτηση στα άτομα στις μπροστινές γραμμές των fashion show.

Πολλοί άνθρωποι λένε πως στη Σερβία θα ήταν καλύτερα αν δεν δολοφονούνταν ο Ζόραν Τζίντζιτς. Ρωτάω τους καραγκιόζηδες στην μπροστινή σειρά αν τυχόν νιώθουν καμία είδους ευθύνη για το γεγονός ότι η Σερβία δεν είναι καλύτερη δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του; Δεν ντρέπεστε γι’ αυτό; Είστε ανίκανοι, και πιστεύω πως ο Τζίντζιτς στριφογυρίζει στον τάφο του! Ντρέπεστε γιατί ενώ ήσασταν στην εξουσία, αυτοί που κρύβονταν πίσω από το φόνο δε βρέθηκαν και το πολιτικό παρασκήνιο δεν αποκαλύφθηκε; Όχι. Ντρέπεστε μόνο γιατί δεν είστε στην εξουσία.

Αλλά είναι σημαντικό πως όλοι σήμερα διασκεδάζουν όπως [ο πρώτος αναπληρωτής Πρωθυπουργός Αλεξάνταρ Βούτσιτς], που κάποτε έδωσε την ονομασία για [μία λεωφόρο που πήρε το όνομα του Ράτκο Μλάντιτς, ο οποίος κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου και δικάστηκε στη Χάγη], σήμερα κατέθεσε στεφάνι για τον Ζόραν Τζίντζιτς. Ωραία, εσείς διασκεδάστε, αλλά εγώ δε μπορώ. Είμαι απογοητευμένος από τους αποκαλούμενους διαδόχους του Τζίντζιτς, οι οποίοι δεν μπορούνε ούτε καν να τον αντιγράψουν στο ελάχιστο και παραμένουν απλά πολιτικά μηδενικά! Πώς μπορείς να μη ντρέπεσαι;

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.