Στις 14 Φεβρουαρίου του 2011, ο 25χρονος ποιητής Xiao Zhao έβαλε τέλος στη ζωή του πηδώντας από μία γέφυρα κοντά στο σπίτι του, στην επαρχία Hunan. Απ’ τη σύντομη ιστορία της ζωής του αντλούμε μια ακόμη εκδοχή για την ιστορία μιας ολόκληρης γενιάς, πολύ διαφορετική από ‘κείνη που μας αφηγείται ο διάσημος πλέον blogger Han Han, μέλος της ίδιας αστικοποιημένης post-80s γενιάς, και το χρονικό της εντυπωσιακής ανέλιξής του στη λίστα των “50 πιο επιδραστικών προσώπων παγκοσμίως για το 2010″.

Το τελευταίο του πόνημα είναι ένα αυτοβιογραφικό πεζό με τίτλο Ποτέ διαβρωμένος: Η εμπειρία ενός εξόριστου διανοούμενου σ’ αυτή τη χώρα, σ’ αυτή τη ζωή (Never eroded: A exiled intellectual's experience in this country in this life / （永不磨损：一个流浪知识分子此国此世的闻历见思）), που εξέδωσε online στον ιστοχώρο KDnet το Δεκέμβριο του 2010. Ακολουθεί ένα απόσπασμα του κειμένου, ένα σχόλιο πάνω στο τμήμα εκείνο της γενιάς του που γεννήθηκε και μεγάλωσε στις αγροτικές περιοχές της αχανούς Κίνας:

对于广大的生于80年代、生活于小城小镇甚至乡村的人来说，面临的困境基本相似：县级的图书馆中，除了武侠小说之外，很难找到一本封底标价超过5毛的书。 纸张暗黄，像是多年以前擦过屁股，有些还粘着某种来历不明疑似鼻涕的东西；随手一翻，尘封多年的烟灰直扑鼻子，其内容不提也罢。新华书店，一半以上是教 辅。音像店不少，勉强能听的只有老狼。互联网尚未兴起，网上浏览信息还属于将来时。更何况，这些还得在无休无止索然乏味的功课的夹缝中进行。基于以上的原 因，我以为，不应对这一代人过于苛责：那些勇于进取的青蛙们，不是不想看到更多的天空，而是你给的井口只有这么宽。而爬出井口，需要漫长的努力和时间。

Παρά το μειονέκτημα της αγροτικής καταγωγής του, κατάφερε να μπει στο Πανεπιστήμιο Nanjing Normal, ένα από τα καλύτερα στην Κίνα. Ήταν μια τεράστια ευκαιρία για ‘κείνον να ανελιχθεί κοινωνικά, κάτι που απέρριψε, όταν παράτησε τις σπουδές του το 2005. Για την απόφασή του αυτή, δήλωσε:

首先我想说的是，这游戏我玩了十二年，倘若由着惯性或惯例，做一天和尚撞一天钟，当一天婊子接一天客，—— 得过且过，那么，我还得玩四年。如果“表现够好”，“正是你们想培养的人材”，没准，四年后还得玩下去。没准，还会和你们一样，站在讲台上恬不知耻地说一 些连自己也骗不了的傻话，误人子弟还收钱。除此之外，每年定期不定期人模狗样地参加一系列以“学术”冠名的大会小会，辩论议论争论讨论，和颜悦色勾心斗 角，出书，抄袭，造假，表演，作戏，——只要足够不要脸，保不定混成个“大师”。就说咱这专业吧，谁敢说没蒙过人，屁股干净？但，现在兄弟我不想玩了。

Πιθανόν να ήθελε να σωθεί απ’ το “σύστημα που καταστρέφει μυαλά” το οποίο ανέφερε στο τελευταίο του μύνημα στο KDnet, στις 14 Δεκεμβρίου του 2010, δύο μήνες πριν την αυτοκτονία του:

我敢拍案：这个国家不是人有没有才华和潜能的问题，是脑残制度的问题。我敢叫绝：这个国家深层来说还不是制度的问题，而是人种问题，各行各业被一帮智商低于零的劣等人种把持。

Ο Xiao Zhao ανήκει σε ένα νέο είδος ποίησης, το Laji, που αποδίδεται στ’ αγγλικά ως “trash-style”. Σύμφωνα με τα πρακτικά του συνεδρίου του 2009 πάνω στην γραφή trash, ο ορισμός είναι:

垃圾写作，就是一种让自身腐烂，让灵魂完全堕落，把自己完全融入生活中，去进行大胆的创造和发现，为诗歌写作，开创一片新天地的写作行为。

Η trash γραφή αποσυνθέτει το εγώ και εκφυλίζει την ψυχή. Φέρνει το εγώ μέσα στην καθημερινότητα ώστε να την επανεφεύρει με τρόπο δραστικό. Ανοίγει ένα νέο κόσμο για την ποίηση.

Τον Αύγουστο του 2010, ο Xiao Zhao εξέδωσε ένα Μανιφέστο του Trash με 20 άρθρα. Ακολουθεί μια επιλογή από αυτά:

3。在这个时代，诗歌本身就已经沦为垃圾。诗人在大众心中的地位，等同于一个捡垃圾的。

3. Στην εποχή μας, η ποίηση είναι σκουπίδι και η θέση των ποιητών στην κοινωνία είναι αντίστοιχη εκείνων που ζουν μαζεύοντας σκουπίδια.

4。2009年2月5日，某画廊，行为艺术家片山空当众吃下一盘大便，然后，用屎写了十个大字：“你选择强权，我选择吃屎”。与之相较，徐乡愁的所谓垃圾屎尿写作，只是无关痛痒的呻吟，属于叫春，而不是做爱。

4. Στις 5 Φεβρουαρίου του 2009, ένας παραστατικός καλλιτέχνης έφαγε ένα πιάτο με περιττώματα κι ύστερα έγραψε, με περιττώματα πάλι, μια πρόταση με 10 λέξεις: “Διαλέξατε να έχετε εξουσία χωρίς περίσκεψη, διαλέγω να φάω σκατά”. Σε σύγκριση με αυτό, η αποκαλούμενη trash γραφή του Xu Xianchou είναι στεγνή αγωνία δίχως πραγματικό πόνο, σκέτα αγκομαχητά δίχως ερωτική πράξη.

6。垃圾派是一个概念，一个山头，一个场子，一竿旗帜。与其你占据，不如我占据。与其你装逼，不如我装逼。

6. Ο trash-ισμός είναι απλώς μια ιδέα, μια περιοχή, ένα πεδίο, μια σημαία. Είναι προτιμότερο να την καταλάβω εγώ απ’ το ν’ αφήσω εσάς να το κάνετε. Είναι καλύτερα να παριστάνω εγώ τον σπουδαίο απ’ το ν΄αφήσω εσάς να το κάνετε.

14。我垃圾，所以我伟大。我垃圾，所以我光荣。我垃圾，所以我正确。我垃圾，所以我反思。

14. Είμαι σκουπίδι γι’ αυτό και είμαι σπουδαίος. Είμαι σκουπίδι γι’ αυτό και με τιμούν. Είμαι σκουπίδι γι’ αυτό και είμαι σωστός. Είμαι σκουπίδι γι’ αυτό και συλλογίζομαι.

Ακολουθεί ένα απ’ τα πιο αντιπροσωπευτικά ποιήματα του Xiao Zhao με τίτλο Η επιθυμία μου βρίσκεται στο δρόμο μου (My wish is on my way / （《我的希望在路上》）), γραμμένο στις 30 Μαρτίου του 2009:

我希望
在宽广的大路上行走着
没有终点、目的和意义
在前方茂密的苹果树下
有一个孤独地等我的少女
她将拉着我的手继续前行
走到那下一个城市里
那个城市里没有别人