Η Ζιμπάμπουε είναι μια χώρα όπου η δημόσια συζήτηση σχετικά με την υγεία του προέδρου Mugabe ή ένα μέλλον χωρίς αυτόν μπορεί να οδηγήσει κάποιον στη φυλακή. Η μπλογκόσφαιρα έχει καταστεί ο μόνος χώρος όπου αυτό το “ευαίσθητο θέμα” μπορεί να συζητηθεί από τους διαδικτυακούς πολίτες της Ζιμπάμπουε. Ο blogger του Kubatana [στμ: διαδικτυακή κοινότητα ακτιβιστών] Upenyu Makoni-Muchemwa ρωτά σχετικά με την κληρονομιά του Mugabe:

Για το θέμα της κληρονομιάς του, ο χρόνος θα δείξει. Ήταν η αναδιανομή της γης μία πολιτική μανούβρα για να καταπνιγεί πιθανή εξέγερση των βετεράνων πολέμου; Ή μήπως ήταν τμήμα ευρύτερου σχεδίου για να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια της στερημένης μαύρης πλειονότητας; Γνωρίζοντας κάποιους βετεράνους της γενιάς του, μου είναι πολύ οικεία η δυσπιστία που τρέφουν για τους λευκούς. Πως θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, όταν μεγάλωσαν σ’ ένα κόσμο όπου οι μαύροι κατατάσσονταν ως όντα χαμηλότερης αξίας από τα ζωντανά; Αλλά σημαίνει αυτό ότι εκείνος κι η γενιά του δε μπορούν πλέον να λειτουργούν σε μια εποχή όπου η ράτσα αποτελεί ολοένα και πιο παρωχημένη βάση διακρίσεων; Ακόμα πιο σημαντικό, είναι οι ιδέες του λιγότερο σχετικές σήμερα απ’ ότι ήταν όταν ξεκίνησε το εθνικιστικό κίνημα; Πιστεύω πως είναι ένας από τους τελευταίους εναπομείναντες μεγάλους νότιους Αφρικανούς εθνικιστές οπότε, όταν μας αφήσει χρόνους, ποιό θα ‘ναι το μέλλον του εθνικιστικού κινήματος; Έχει καν μέλλον, ή θα δώσει τη θέση του στην ομογενοποίηση που προσφέρει η παγκοσμιοποίηση;

Ο Robert Mugabe στους εορτασμούς για την Ημέρα Ανεξαρτησίας της Ζιμπάμπουε το 2009, στη Harare. Φωτογραφία του Zimbo Zimbo, copyright Demotix (17/04/2009).

Ένα άρθρο με τίτλο “Ναι, πρέπει να επιτραπεί στον Mugabe να πάει σπίτι του και να ξεκουραστεί“, που δημοσιεύτηκε στο Newsday, προκάλεσε αντιδράσεις που δε θα μπορούσαν να εκφραστούν απερίσκεπτα σε μέσα μεταφοράς ή σε οποιοδήποτε χώρο όπου θα μπορούσε ν’ ακούει ο “οποίοσδήποτε”. Ο Bobby Fortune έγραψε στα σχόλια:

Η ισχυρή εξάρτηση του Zanu PF [στμ: το κυβερνών κόμμα από το 1980] από την πολιτική βία, τον εξαναγκασμό, και την πατρονεία μπορεί να αποδοθεί καθ’ ολοκληρία στην μακρόχρονη παραμονή του γέρου στην εξουσία. Η υπερβολική του παραμονή ευθύνεται επίσης για την ανάδειξη ενός ανθυγειινά μεγάλου πλήθους οπορτουνιστών στις τάξεις του zanu pf, τύπων όπως οι Chiyangwa, Chombo, Obert Mpofu κλπ., που υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα τους είχε επιτραπεί τόση επιρροή σε εθνικούς πόρους, γιατί το μόνο που ξέρουν είναι η απληστία, και πάλι η απληστία

Ο Bobby Fortune (εμφανώς διαδικτυακό ψευδώνυμο) συνεχίζει ακάθεκτος:

Ο γερο-Bob πρέπει να σφίξει τα δόντια και να κάνει αυτό που είναι καλό για τη χώρα, κι επίσης για το κόμμα που υποστηρίζει ότι αγαπάει τόσο πολύ. Αυτό δεν περιλαμβάνει την παραμονή του ιδίου στην εξουσία, ούτε για μια μέρα παραπάνω. Πρέπει να σταματήσει να είναι όμηρος των εξόφθαλμων και ανήθικων συμφερόντων μερικών άπληστων και απάτριδων τύπων του zanu pf.”

Ο qopheni qopheni είπε:

Σιγά μην παραιτηθεί ο Bob, κι ο διάδοχός του επικυρώσει την συνθήκη της Χάγης και τον μπουζουριάσει για να πληρώσει για τα εγκλήματά του.

Ο Matemai Idhara απάντησε:

Αν θέλετε να φύγει ο Bob, κερδίστε τον στο ίδιο του το παιχνίδι, στις εκλογές. Είμαι σίγουρος ότι θ’ ακούσουμε κι ιστορίες για στημένες κάλπες. Αλλιώς, αυτές οι παραινέσεις για φευγιό είναι κάπως  “παλιομοδίτικες”. Φαντάζομαι γεμίζουν σελίδες τουλάχιστον, αν δεν υπάρχουν άλλα νέα.

Αυτό είναι το είδος του σχολιασμού που οι αρχές έχουν προσπαθήσει επί μακράν να καταπνίξουν με την εφαρμογή διαφόρων νόμων, όμως ο χώρος του blogging έχει καταστεί η πιο σημαντική “αγορά ιδεών”, παρά την πρόσφατη καταδικαστική έκθεση του Freedom House, που τοποθετεί την Ζιμπάμπουε μεταξύ των χωρών που εξακολουθούν να παρεμβαίνουν στις διαδικτυακές επικοινωνίες.

Οι bloggers συνέχισαν να εστιάζουν στον πρόεδρο την περίοδο του Πάσχα, ειδικά αφότου ο Mugabe επιτέθηκε σε Καθολικούς επισκόπους, κάτι που έγινε το επίκεντρο της συζήτησης, καθώς οι bloggers αναρωτιόντουσαν αν ο πρόεδρος “πολιτικολογεί με τον πλάστη του.”

Έτσι ρώτησε ο Clifford Chitupa Mashiri:

Η πρόσφατη επίθεση του Mugabe στους Καθολικούς επισκόπους είναι πολύ ανησυχητική, σε μια περίοδο όπου οι Χριστιανοί ανά τον κόσμο γιόρταζαν το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Ακόμα πιο ανησυχητικές είναι οι αναφορές για αστυνομικό εκφοβισμό Αγγλικανών στη Ζιμπάμπουε… Σίγουρα είναι απλά απίστευτο να αποκληρώνει ο Mugabe την Καθολική εκκλησία, στην οποία γεννήθηκε πριν 87 χρόνια, και να κατηγορεί τους επισκόπους για ψεύτες και μαριονέτες της Δύσης. Δεδομένου του γεγονότος ότι τον φρόντισαν παπάδες και επίσκοποι ως παιδί, και μετά ως πολιτικό κρατούμενο, και κατά τη διάρκεια του αγώνα για την απελευθέρωση, ο Mugabe ίσως σύντομα χρειαστεί να απολογηθεί στον πλάστη του, όπως κάνει προς τους ηγέτες του SADC [στμ: Νοτιοαφρικανική Κοινότητα Ανάπτυξης, με μέλη 15 χώρες του Νότου της Αφρικής] όταν τα χάνει.

Αυτά είναι που κάνουν τους bloggers μοναδικό είδος στη Ζιμπάμπουε, όπου οι εφημερίδες δεν τολμούν να δημοσιεύσουν τέτοια είδη ελεύθερης έκφρασης. Υπήρξαν και tweets από αλλού, που πραγματικά παγκοσμιοποίησαν τα αισθήματα των ίδιων των πολιτών της Ζιμπάμπουε.

Ένα καλό παράδειγμα είναι ο Sideny Stubbs, που έγραψε το ακόλουθο:

Τι κοινό έχουν ο Donald Trump κι ο Robert Mugabe; Πετάνε κι οι δύο “σκατά” στον ανεμιστήρα, κι ελπίζουν ότι θα κολλήσουν. [στμ: “when the shit hits the fan”: αμερικάνικο ιδίωμα, που σημαίνει “όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι”]