Στις 12 Ιουνίου 2012, η κυβέρνηση της Μολδαβίας καταδίκασε [ro] το σοβιετικό ολοκληρωτικό κομουνιστικό καθεστώς και απαγόρευσε τη χρήση των κομουνιστικού συμβόλου, του σφυροδρέπανου. Η κίνηση αυτή καθυστέρησε αρκετά, καθώς έρχεται μετά από 20 χρόνια και παραπάνω από την ανεξαρτησία της Μολδαβίας το 1991. Η κοινωνία είναι ακόμα διχασμένη για το ζήτημα αυτό όμως, κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη, αν λάβουμε υπόψη ότι μεταξύ 2001-2009 η χώρα κυβερνιόταν από συντριπτική κομουνιστική πλειοψηφία, η οποία δελέαζε το εκλογικό της σώμα με νοσταλγικά σοβιετικά σύμβολα.

Οι διαδικτυακές αντιδράσεις στην ετυμηγορία της κυβέρνησης της Μολδαβίας ποικίλουν σημαντικά.

Ο Eugeniu Luchianiuc

Κολάζ του Eugeniu Luchianiuc, χρησιμοποιείται κατόπιν αδείας

πιστεύει [ro] πως αν κι έχουν εξαλειφθεί τα σύμβολα του κομουνισμού, οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων δεν έχουν βελτιωθεί.

Ο Tudor Cojocariu γράφει [ro]:

Απ’ το παρόν προσγειωθήκαμε στο παρελθόν, από το 2012 πίσω στη δεκαετία του '90, όταν όλα τα πολιτισμένα κράτη ξεκίνησαν τις διαδικασίες καταδίκης του κομουνισμού, κάποια μάλιστα έφτασαν στο τέλος, με κάθαρση, τιμωρία για τους εγκληματίες και ανταμοιβές για τους ήρωες.

Ο Bogdan Țîrdea έχει αρκετές ερωτήσεις [ro] και αμφιβολίες σχετικά με αυτό:

Γιατί υπάρχει τόσο ενδιαφέρον να απαγορευτούν τα κομουνιστικά σύμβολα που ανήκουν στο μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης; Δεν είναι μήπως απλά μια πολιτική εκδίκηση; Και δεν καταστρέφει η αντιπολίτευση με αυτό ένα παράδειγμα ολοκληρωτισμού, αδιαλλαξίας, λογοκρισίας στην ελευθερία σκέψης και έκφρασης;

Από την άλλη πλευρά, ο Radu Vodă είναι χαρούμενος με την απόφαση της κυβέρνησης. Ελπίζει [ro] πως

[…] η ημέρα αυτή θα αποτελέσει αφύπνιση για την συνείδηση πολλών ανθρώπων που είχαν συνηθίσει στα κομουνιστικά ψεύδη, ακόμα και σε μια συμφωνία με το διάβολο. […] Για μένα, που ξέρω τι υπέφεραν οι γονείς μου, η μέρα αυτή είναι μια γιορτή για την ψυχή μου.

Ο Vitalie Cojocari έκανε αυτή την ερώτηση [ro] στον τίτλο του blog του: “Ποιος θα σβήσει τα αγάλματα του Λένιν μέσ’ απ’ τα κεφάλια των Μολδαβών;”

Πιστεύει ότι η απόφαση της κυβέρνησης τέθηκε σε ισχύ μέσα σε μια μέρα και συνεπώς μπορεί να έχει απρόσμενες συνέπειες:

Η ποινικοποίηση των κομουνιστικών συμβόλων αναπαριστά την αρχή και όχι το τέλος του “αντικομουνιστικού πολέμου”. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιούν οι πολιτικοί στο Κισινάου, αλλά η ψήφος στη βουλή πρακτικά άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας στη Μολδαβία. Κανείς σήμερα δεν μπορεί να πει τι θα συμβεί στη Μολδαβία. Πού θα οδηγήσει η εγκατάλειψη του σφυροδρέπανου; Πώς θα αναδυθεί η ιστορική αυτή απόφαση στην κοινωνία; Και αυτό για δυο λόγους: πρώτον, επειδή οι Μολδαβοί έχουν μια νοσταλγική συμπάθεια προς τα κομουνιστικά σύμβολα, δεύτερον όλα έγιναν χωρίς πρότερη προετοιμασία, πληροφόρηση, εκτενή δημόσιο διάλογο και, πολύ σημαντικό, χωρίς μια εξήγηση στον κόσμο τι σημαίνουν και τι σήμαιναν τα κομουνιστικά αυτά σύμβολα για τη μικρή Μολδαβία.

Στο ίδιο μήκος σκέψης, ο Octavian Racu αναρωτιέται αν η ιστορία του κομουνισμού έφτασε σε ένα τέλος με την απόφαση της βουλής. Ρωτά [ro]:

Δεν έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται για την αποκάλυψη των ατόμων που διέπραξαν σοβαρά εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας κατά την περίοδο της κομουνιστικής εξουσίας; Γιατί ήταν αδύνατο να υιοθετηθεί ο [Νόμος περί “Κάθαρσης”] από οποιαδήποτε βουλή εξελέγη από το 1990 και μετά;

Συνέχισε λέγοντας:

Μπορεί γιατί, ενώ οι του κοινοβουλίου καταδίκαζαν το κομουνιστικό καθεστώς, κάποιος εγκληματίας που είχε οργανώσει πείνα και απελάσεις να μένει γαλήνια στο σπίτι του μπροστά από την τηλεόραση, με μια μπύρα στο ένα χέρι και να γελάει κάτω από το μουστάκι του, με ένα μετάλλιο “εξαίρετων ανδραγαθημάτων” στο στήθος του, καθώς και μια παχυλή σύνταξη. Και είναι πανευτυχής για την “καταδίκη του κομουνισμού”, γιατί δε στοχεύει ή δεν επηρεάζει τον ίδιο.

Ο Aurelian Lavric προειδοποιεί [ro] ότι υιοθετώντας μια τέτοια πολιτικά κινούμενη απόφαση, το χάσμα εντός της κοινωνίας μεγαλώνει. Κατά τον ίδιο, τα σοβιετικά κομουνιστικά εγκλήματα θα καταδικαστούν αιώνια, μόνο όταν όσοι βρίσκονται στην εξουσία σταματήσουν να χρησιμοποιούν ολοκληρωτικές πρακτικές κι όταν το Κοινοβούλιο θα απαρτίζεται από άτομα που δεν μεγάλωσαν κατά τη διάρκεια του σοβιετικού ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Ο Vitalie Vovc λυπάται [ro] που η Μολδαβία δεν έχει καταφέρει να χτίσει ένα υγιές κράτος κατά τα 20 αυτά χρόνια της ανεξαρτησίας της:

Με τη γενικότερη καταστροφή στο βάθος, η χτεσινή απόφαση της Βουλής, η οποία σίγουρα θα γινόταν δεκτή με ενθουσιασμό 20 χρόνια πριν, πλέον προκαλεί ένα λυπημένο ειρωνικό χαμόγελο. Πριν είκοσι χρόνια, ήμαστε φτωχοί, αλλά υγιείς, σωματικά και νοητικά. Σήμερα είμαστε φτωχοί και…σάπιοι…Φαγωμένοι από την φθορά… […] Τα προηγούμενα 20 χρόνια αναθρέψαμε μια γενιά που γνωρίζει λίγα πράγματα εκτός από τη διαμάχη φιλοκομουνιστών/αντικομουνιστών. Τι θα κάνουν τώρα; Με ποιον θα παλεύουν;