Δεκαεννέα αντιπρόσωποι της Σερβικής Εθνοσυνέλευσης κατέθεσαν πρόταση για έναν νέο νόμο, που θα εγγυάται στους Σέρβους πολίτες την ελευθερία από το φόβο. Παρόλο που η ελευθερία από το φόβο υποτίθεται πως είναι ένα δικαίωμα που διασφαλίζεται από το Σύνταγμα της Σερβικής Δημοκρατίας, τους τελευταίους μήνες μερικοί από τους διοικούντες πολιτικούς της Σερβίας το αμφισβητούν λόγω της προφανούς κατάχρησης εξουσίας [en].

Στιγμιότυπο οθόνης μίας σελίδας της επίσημης πρότασης του Νόμου για την Ελευθερία από το Φόβο, όπως αναρτήθηκε από την Αναπληρωτή Πρόεδρο της Σερβικής Εθνοσυνέλευσης Gordana Čomić στο Slideshare. Χρήση με άδεια.

Η πρόταση έγινε από αντιπροσώπους της αντιπολίτευσης, που είναι μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος (Demokratska stranka – DS) και του Νέου Κόμματος (Nova stranka – NS). Από τους 250 αντιπροσώπους της Σερβικής Εθνοσυνέλευσης [en], που εκλέχθηκαν στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές τον Μάρτιο του 2014, οι 158 είναι μέλη του Σερβικού Προοδευτικού Κόμματος (Srpska napredna stranka – SNS), με επικεφαλής τον τωρινό Πρωθυπουργό Aleksandar Vučić. Ο Πρωθυπουργός Vučić και οι συνεργάτες του πολλές φορές μέσα στο 2014 έγιναν είδηση λόγω της πίεσης που άσκησαν σε ΜΜΕ [en] και πρόσωπα. Ο Vučić έχει αρνηθεί αυτούς τους ισχυρισμούς [en], αλλά κάποιες από τις πρακτικές της κυβέρνησής του είναι προφανείς [en].

Η δημοσιογράφος Milena Knezevic έγραψε [en] για το Δείκτη της Λογοκρισίας νωρίτερα το 2014:

Ο Δείκτης έχει παρακολουθήσει την κατάσταση σχετικά με την ελευθερία των ΜΜΕ στη Σερβία από τις πρώτες μέρες της τωρινής κυβέρνησης. Υπήρξαν αναφορές δημοσιογράφου που ανέκρινε η αστυνομία επειδή έκανε μια ανάρτηση στο Facebook, καθώς επίσης και σωματικές και λεκτικές επιθέσεις — συχνά ατιμώρητες. Όμως ο έμμεσος έλεγχος των ΜΜΕ, οι εκστρατείες λασπολογίας και άλλες μέθοδοι συγκεκαλυμμένης “ήπιας λογοκρισίας” επίσης θέτουν μια σοβαρή πρόκληση για την ελευθερία τύπου στη Σερβία. “Ο Μιλόσεβιτς ποτέ δεν φίμωσε τα ΜΜΕ τόσο ύπουλα. Οι μέθοδοί του ήταν πολύ λιγότεροι εξεζητημένες και όλα ήταν δημοσίως γνωστά”, είπε η Beckovic [μια διακεκριμένη δημοσιογράφος]. Και φαίνεται ότι οι συνεργάτες της συμφωνούν ότι η λογοκρισία είναι κυρίαρχη. Το 90% των δημοσιογράφων που συμμετείχαν σε μια πρόσφατη έρευνα δήλωσαν ότι η λογοκρισία και η αυτολογοκρισία όντως υπάρχει στα σερβικά ΜΜΕ, ενώ το 73% και το 95%, αντίστοιχα, δήλωσαν ότι τα ΜΜΕ δεν μεταδίδουν με αντικειμενικότητα και δεν ασκούν κριτική.

Η πλήρης πρόταση για τον Νόμο για την Ελευθερία από το Φόβο, που κατατέθηκε στις 20 Νοεμβρίου του 2014, αναρτήθηκε από το μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος και Αναπληρωτή Πρόεδρο της Σερβικής Εθνοσυνέλευσης Gordana Čomić στον προσωπικό της λογαριασμό στο Slideshare. Μέρος του εγγράφου που υποβλήθηκε εξηγεί τους λόγους για τους οποίους έγινε η πρόταση:

II Razlozi za donošenje zakona

Razlozi za donošenje ovog zakona sadržani su, pre svega, u potrebi da se zaštite Ustavom zajemčeni slobode građana u slučajevima kada su te slobode ugrožene od strane organa javne vlasti[…] Smatramo da niko, a naročito organi javne vlasti, ne smeju da zloupotrebom ovlašćenja prilikom obavljanja poslova iz svoje nadležnosti zastrašuju građane Republike Srbije, i stvaraju stanje straha i neizvesnosti, pri čemu se građani prisiljavaju protiv svoje volje da nešto čine ili ne čine.

II Λόγοι για την ψήφιση του νόμου:

Οι λόγοι για την ψήφιση αυτού του νόμου απαρτίζονται, πάνω απ’ όλα, από την αναγκαιότητα να προστατευθούν οι ελευθερίες των πολιτών που εγγυάται το Σύνταγμα, σε περιπτώσεις που αυτές οι ελευθερίες καταστρατηγούνται από τις κυβερνητικές αρχές […] Θεωρούμε ότι κανείς, και ειδικά οι κυβερνητικές αρχές, δεν επιτρέπεται να υποκινεί το φόβο στους πολίτες της Σερβικής Δημοκρατίας μέσα από την κατάχρηση εξουσίας, την ώρα που εκτελεί καθήκοντα που βρίσκονται εντός των αρμοδιοτήτων του, ή να δημιουργεί μια κατάσταση φόβου και αβεβαιότητας, αναγκάζοντας τους πολίτες να κάνουν ή να μην κάνουν κάτι, ενάντια στη θέλησή τους.

Σε μια σύντομη συζήτηση με το Global Voices στις 22 Νοεμβρίου 2014, η Αναπληρωτής Πρόεδρος Gordana Čomić είπε ότι ήλπιζε πως όλοι οι αντιπρόσωποι της Εθνοσυνέλευσης θα καταλάβουν όχι μόνο τη σημασία της ψήφισης αυτού του νόμου, αλλά και τη σημασία του να έρθει το θέμα για συζήτηση στην Εθνοσυνέλευση τη συντομότερη δυνατή ημερομηνία. Σύμφωνα με τις διαδικασίες της Εθνοσυνέλευσης, η συντομότερη δυνατή ημερομηνία για να φτάσει ο προτεινόμενος νόμος στην Εθνοσυνέλευση είναι 15 ημέρες μετά την κατάθεσή του, ενώ η Čomić προσδοκά ότι η ημερομηνία συζήτησης του προτεινόμενου νόμου στην Εθνοσυνέλευση θα είναι στις 10 Δεκεμβρίου 2014.