Μεξικό: Η “Καπέλα Σιστίνα των Κρυστάλλων”
H πόλη γνωστή με το όνομα Νάικα στη βόρεια πολιτεία Τσιχουάχουα στο Μεξικό από το 1794 έχει αφιερωθεί αποκλειστικά στην ανάπτυξη της μεταλλευτικής δραστηριότητας. Αλλά τα μεταλλεία γνώρισαν διεθνή φήμη μόλις πριν λίγα χρόνια, όταν ανακαλύφθηκε το αποκαλούμενο Σπήλαιο των Κρυστάλλων. Στο εσωτερικό του σπηλαίου, τεράστιοι κρύσταλλοι γνωστοί ως “Φεγγαρόπετρες” του προσδίδουν μια εξωπραγματική αίσθηση.
Σεληνίτης. Φωτογραφία από το χρήστη B. Tse του Flickr, υπό άδεια CC BY-NC-ND 2.0
Όπως εξηγεί και ο blogger Κάρλος Ρόκε Σάντσεζ στο Blog de Superheroes [es]:
Ocurrió que realizando nuevos túneles de exploración en búsqueda de más mineral, y estando a una profundidad de casi cuatrocientos metros (400 m), por casualidad, se descubrió una cueva repleta de enormes cristales de selenita (yeso), de unos diez metros (10 m) de longitud y alrededor de uno (1 m) de ancho.
Un espectáculo difícil de imaginar.
Ningún hombre había visto hasta entonces algo igual. Una auténtica maravilla de la naturaleza que se mostró a los sorprendidos ojos de los mineros de manera serendípica, de forma accidental.
Συνέβη κατά την κατασκευή νέων σηράγγων για εξερεύνηση περισσότερων μετάλλων. Σε βάθος περίπου τετρακοσίων μέτρων (400 m), κατά τύχη ανακάλυψαν ένα τεράστιο σπήλαιο γεμάτο από κρυστάλλους σεληνίτη, με μήκος περίπου 10 μέτρα και πλάτος 1 μέτρο.
Ένα θέαμα που ξεπερνά την κάθε φαντασία.
Κανείς δεν είχε ξαναδεί τίποτε παρόμοιο. Ένα πραγματικό θαύμα της φύσης αποκαλύφθηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των μεταλλωρύχων, σε ένα ευτυχές ατύχημα.
Ο Κάρλος συνεχίζει τη δημοσίευσή του, εξηγώντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν [es] οι άνθρωποι που μπαίνουν στο σπήλαιο:
Por supuesto no está abierta al público. Sus trescientos noventa metros (390 m) de profundidad, más de cincuenta grados Celsius (50 ºC) de temperatura y un aire saturado de humedad casi del cien por cien (100%), la hacen inhabitable para el ser humano.
En esas condiciones sólo se podría sobrevivir unos ocho minutos (8 min), antes de deshidratarse, de “cocerse al vapor”. Un lugar diabólico localizado por lo que llaman las coordenadas del infierno.
Φυσικά, δεν ανοιχτό στο κοινό. Το βάθος που βρίσκεται, η θερμοκρασία που ξεπερνά τους 50º Κελσίου και η υγρασία που σχεδόν αγγίζει το 100%) το καθιστούν ακατάλληλο για επιβίωση.
Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί κανείς να επιβιώσει για 8 λεπτά, πριν αρχίσει να υποφέρει από αφυδάτωση και τελικά να “εξατμιστεί”. Ένα μοχθηρό μέρος στις συντεταγμένες της κόλασης.
Το blog The Flysch Deposit προσθέτει:
Μια βαριά μεταλλική πόρτα και ο μεξικάνικος νόμος κρατούν εκτός τους μεταλλωρύχους και άλλους τεχνικούς, αλλά οι κρυσταλλογράφοι ανησυχούν για τις φυσικές συνθήκες. Χωρίς νερό να τους διατηρεί, οι κρύσταλλοι μπορεί να λυγίσουν και να σπάσουν από το ίδιο τους το βάρος. Τώρα που υπάρχει πρόσβαση σε καθαρό αέρα, το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια θα αμβλύνουν τη δόξα τους.
Ο Κάρλος στο Blog de Superheroes τελειώνει τη δημοσίευσή του με μια αναφορά στο Σούπερμαν και τον κρυπτονίτη [es], και αποκαλύπτει το δημοφιλές παρατσούκλι του σπηλαίου:
Y es que los enormes cristales semejan haces de luz que inundan la cavidad. Una cavidad que nos ofrece unos paisajes que parecieran salidos de otros mundos.
De ahí mi referencia a la kriptoniana fortaleza supermánica.
Una buena prueba de su singular belleza nos la da el sobrenombre que le han puesto: la Capilla Sixtina de la Cristalografía.
Και οι κρύσταλλοι μοιάζουν με τεράστιες δέσμες φωτός που γεμίζουν την κοιλότητα. Μια κοιλότητα που προσφέρει ένα τοπίο βγαλμένο κατευθείαν από έναν αλλιώτικο διαφορετικό κόσμο.
Από εδώ προέρχεται η αναφορά μου για την Κρυπτόνια δύναμη του Σούπερμαν.
Ένα σαφές δείγμα της μοναδικής ομορφιάς του φαίνεται από το παρατσούκλι που του δόθηκε: η Καπέλα Σιστίνα της Κρυσταλλογραφίας.
Κρύσταλλοι σεληνίτη από την Νάικα του Μεξικού. Στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λος Άντζελες. Φωτογραφία του Τζούλιαν Φονγκ (χρήστης levork στο Flickr) υπό άδεια CC BY-SA 2.0
Για να δείτε φωτογραφίες αυτού του θαύματος της φύσης ή για να μάθετε περισσότερα για τη Νάικα, επισκεφθείτε την Επίσημη Ιστοσελίδα του Προγράμματος Νάικα και τη συλλογή φωτογραφιών και βίντεο του National Geographic.
