Η ιστοσελίδα Afrik.com παρουσιάζει ένα άρθρο για τον τρόπο με τον οποίο η αφρικανική αργκό έχει επηρεάσει τη γαλλική γλώσσα [fr] και μας πληροφορεί ότι η Verlan, γαλλική αργκό, [en] δεν είναι πια γλώσσα προτίμησης των ράπερ:

Για πολύ καιρό, υπήρχαν κάποιες λέξεις, όπως [αραβικοί χαιρετισμοί] “Salam alaykum” ή “hamdu’llah”, που μπορούσαν όλοι να καταλάβουν, ακόμα κι αν δεν ήταν κομμάτι των γαλλικών. Σήμερα, παρατηρούμε ένα νέο κύμα λέξεων αφρικανικής ρίζας (μαύρων και Μαγκρέμπ, μεταξύ άλλων), που ταιριάζουν με τη γλώσσα που μιλιέται από πολλά νεαρά άτομα είτε έχουν καταγωγή από την Αφρική είτε από την Ευρώπη. Όσο παράξενο μπορεί να φαίνεται, ο “εμπλουτισμός” αυτός έρχεται από τα “bzèze” (στήθη) των μανάδων τους. Εφόσον οι περισσότεροι εξ αυτών ενσωματώνουν λέξεις από τη μητρική γλώσσα των γονιών τους.

Για παράδειγμα, οι κάτοικοι της Ακτής Ελεφαντοστού έχουν εφεύρει μια αργκό ονόματι Nouchi [fr]. Στο ιστολόγιό του, ο Behem γράφει στο άρθρο του “Κορυφαίες 10 πιο συχνά χρησιμοποιημένες εκφράσεις στα νούτσι” [fr] :

Πρόκειται για μια κοινή γλώσσα που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του '80, που βασίζεται στα γαλλικά, ενσωματώνοντας κομμάτια πολλών διαλέκτων στη χώρα μας. Νεαροί χαμηλής μόρφωσης στο Αμπιτζάν, που δεν είχαν μάθει καλά γαλλικά, έπρεπε να εφεύρουν μια γλώσσα που ενσωμάτωνε τις ποικίλες διαλέκτους τους. Έτσι, η γλώσσα αυτή συσχετίστηκε με την εικόνα νεαρών απατεώνων. Αυτό φαίνεται στην ετυμολογία της:  Η λέξη “nou” στη γλώσσα της εθνικής ομάδας Malinké, στο βόρειο μέρος της Ακτής Ελεφαντοστού, σημαίνει “μύτη”. Εν τω μεταξύ, η λέξη “chi” σημαίνει “τρίχα”. Ο συνδυασμός “Nouchi” σημαίνει “μουστάκι”, αναφερόμενος στους μυστακοφόρους μικροαπατεώνες που φοβούνταν όλοι. Σήμερα, στο Αμπιτζάν, ακόμα σημαίνει “απατεώνας” η λέξη νούτσι. 

Για πολύ καιρό, τα νούτσι ήταν το καταφύγιο των παιδιών του δρόμου, αλλά αργότερα κατάφερε να επεκτείνουν την παρουσία τους, σε σημείο που να ομιλούνται σήμερα από κομμάτια όλου του πληθυσμού. Δεν αποτελεί εξαίρεση ούτε κι ο Πρόεδρος της χώρας. Τα νούτσι επίσης εξήχθησαν στο εξωτερικό, χάρη στη μουσική Zouglou της Ακτής Ελεφαντοστού και έτσι έφτασαν σε όλο τον κόσμο.