Στη Ρωσία, η υποστήριξη προς το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ υπερβαίνει τις πολιτικές γραμμές. Βαθιές υποψίες για κίνητρα της Δύσης για στρατιωτική επέμβαση, σε συνδυασμό με μια εντός συνόρων προϊστορία με μουσουλμανικές επαναστατικές ομάδες, οδηγούν ακόμη και τους πιο ένθερμους αντίπαλους του Κρεμλίνου να έρθουν ενώπιος ενωπίω με το Βλαντιμίρ Πούτιν σχετικά με το Συριακό Ζήτημα. Για παράδειγμα, η Maria Baronova, ακτιβίστρια της αντιπολίτευσης που δικάζεται αυτή την περίοδο λόγω συμμετοχής της σε συλλαλητήριο που κατέληξε σε βίαια επεισόδια πέρυσι, έγραψε στο Twitter το παρακάτω σχετικά με τις χημικές επιθέσεις της 21ης Αυγούστου κοντά στη Δαμασκό:

Господа, я надеюсь все понимают, что история с использованием химического оружия – это какая-то крайне мутная американская тема?

— Maria Baronova (@ponny1) August 26, 2013

Κύριοι, ελπίζω όλοι αντιλαμβάνονται ότι η ιστορία με τη χρήση χημικών όπλων είναι κάποιου είδους ύπουλο αμερικανικό σχέδιο;

Η Baronova μάλλον λάμβανε πληροφορίες από το φωτογράφο Sergey Ponomarev, που βρισκόταν στη Δαμασκό τη στιγμή των επιθέσεων και έγραψε λίγο αργότερα, αμφισβητώντας τις αναφορές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για απώλειες από δηλητηριώδη αέρια:

@AltePute @ponny1 я был в трех больницах, мне сказали что там пострадавших нет. если известно каким больницам помогает msf я бы туда съездил

— Sergey Ponomarev (@SergeyPonomarev) August 25, 2013

@AltePute @ponny1 Πήγα σε τρία νοσοκομεία, μου είπαν ότι δεν υπάρχουν θύματα εκεί. αν κάποιος γνωρίζει με ποια νοσοκομεία συνεργάζονται οι ΓΧΣ, θα πήγαινα

Άλλη μια Ρωσίδα που έστελνε tweets από τη Δαμασκό ήταν η δημοσιογράφος της Komsomolskaya Pravda, Nigina Beroeva. Επίσης αμφισβήτησε τη χρήση χημικών όπλων:

@madoleroyer мы были здесь, если бы атака была такой силы,что погибли 1300 человек,газ дошел бы до нас

— Beroeva (@NiBeroeva) August 25, 2013

@madoleroyer ήμασταν εδώ, αν η επίθεση ήταν τόσο ισχυρή που σκότωσε 1300 ανθρώπους, τα αέρια θα ‘χαν φτάσει και σε μας

Αργότερα, η Beroeva ανέφερε μια τοπική πηγή:

Поговорила с человеком, который живет с семьей с рядом с зоной военных действий.говорит, химического оружия не было.они бы почувствовали.

— Beroeva (@NiBeroeva) August 21, 2013

Μίλησα με έναν άνδρα που ζει με την οικογένειά του κοντά στην εμπόλεμη ζώνη. λέει πως δεν υπήρχε χρήση χημικών όπλων. θα την ένιωθαν.

Εκτός από δημοσιογράφους όπως η Beroeva κι ο Ponomarev, που μιλούν για τη Συρία σε σχετικά μικρές αποσπασματικές αναφορές, υπάρχουν Ρώσοι bloggers που ζουν και γράφουν εκεί. Όπως κι η πλειοψηφία της ρωσικής κοινής γνώμης, κι αυτοί οι bloggers υποστηρίζουν το καθεστώς Άσαντ. Η πιο επιφανής είναι μάλλον η Anhar Kochneva, μια Ρωσο-Παλαιστίνια που ζει στη Δαμασκό. Η Kochneva εργαζόταν στην τουριστική βιομηχανία πριν τις επιθέσεις, αλλά γρήγορα ξεκίνησε να γράφει για τον πόλεμο για το ρωσικό κοινό. Κέρδισε ιδιαίτερη δημοσιότητα πέρυσι, όταν απήχθη από φερόμενη επαναστατική ομάδα [ru], πέρασε 152 μέρες αιχμάλωτη κι έπειτα κατάφερε να δραπετεύσει μόνη της.

Παρά τη σχετικά αρνητική της εμπειρία με τις συριακές συγκρούσεις, η Kochneva είναι πρόθυμη να διαβεβαιώσει [ru] τους αναγνώστες της για τη σταθερότητα του καθεστώτος:

Ничего плохого не происходит. Люди ходят в кафе и рестораны, шастают по магазинчикам и даже посещают достопримечательности. Давайте, будем показывать ПРАВДУ. А не делать все, чтобы во всем мире сложилось впечатление. что в Сирии камня на камне не осталось!

Τίποτα άσχημο δε συμβαίνει. Ο κόσμος κάθεται σε καφετέριες και εστιατόρια, πάει για ψώνια, επισκέπτεται και τοπικά μνημεία. Ας πούμε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Και να μην κάνουμε ο,τιδήποτε δυνατόν για να αρχίσει να πιστεύει ο κόσμος ότι η Συρία έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης!

Στις 29 Αυγούστου, όταν όλος ο κόσμος ανέμενε μια βομβιστική εκστρατεία εναντίον του Άσαντ, εκείνη έγραψε [ru]:

Хомс, Хама, Тель-Калях, Месьяф, Беньяс, Джебла, Латакия, Тартус… ВЕЗДЕ ВСЕ ПОД КОНТРОЛЕМ ГОСУДАРСТВА. В Дамаске все тоже спокойно.

Χομς, Χάμα, Τελ Κάλια, Μασυάφ, Μπανιάς, Τζαμπλέχ, Λατάκια, Ταρτούς…ΟΛΕΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Στη Δαμασκό όλα ήσυχα.

Γενικά, η Beroeva κι ο Ponomarev δείχνουν να συμφωνούν. Η Beroeva έγραψε σύντομα μετά τις επιθέσεις με αέρια:

И не поверите, в Дамаске все спокойно. Люди сидят в кафе, ходят по улица и очень далеки от всемирной истерии

— Beroeva (@NiBeroeva) August 26, 2013

Δε θα το πιστέψετε, αλλά υπάρχει παντού ηρεμία στη Δαμασκό. Κόσμος κάθεται σε καφετέριες, περπατάει στους δρόμους, μακριά από την παγκόσμια υστερία.

Ο Ponomarev επίσης ανέφερε ότι η χώρα είναι βασικά “ίδια κι απαράλλαχτη” από το 2009, ενώ αστειευόμενος εξυμνεί τις αρετές των ένοπλων επιθέσεων σε σχέση με την πτώση των τιμών σε τοπικά ξενοδοχεία:

Отели за 300€ в даунтауне сейчас стоят 50-70$, ужин на троих с вином 20$

— Sergey Ponomarev (@SergeyPonomarev) August 11, 2013

Ξενοδοχεία στο κέντρο [πριν] €300 [τη βραδιά] τώρα κοστίζουν 50-70 δολάρια, δείπνο για τρεις με κρασί — 20 δολάρια

Υπάρχει κάτι παράξενα οικείο στο ρωσικό κοινό σχετικά με αυτή την αφηγηματική πλευρά. Οι συγκρούσεις, όταν απεικονίζονται με τέτοιο τρόπο, φαίνονται λιγότερο σαν ένας ολοκληρωτικός πόλεμος και περισσότερο σαν μια εστία βίας που σιγοκαίει, όπως στο Νταγκεστάν και την Ινγκουσετία. Ναι, υπάρχουν ληστές/τρομοκράτες/επαναστάτες/οπαδοί της τζιχάντ, αλλά βρίσκονται μακριά, γεωγραφικά απομονωμένοι. Σίγουρα, κόσμος πεθαίνει, αλλά το 90% του πληθυσμού δεν επηρεάζεται — εκτός κι αν τα σχέδιά τους για καλοκαιρινές διακοπές ανατραπούν από στρατιωτική δράση κοντά σε κάποιο θέρετρο. Με αυτό συγκινούνται οι Ρώσοι.