Γαλλική Πολυνησία, μεταξύ δημοκρατίας και αποαποικιοποίησης;

Την Παρασκευή 17 Μαΐου 2013, η γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών έθεσε [fr] ψήφισμα να συμπεριληφθεί στη λίστα των εδαφών προς αποαποικιοποίηση και η Γαλλική Πολυνησία. Το ψήφισμα παρουσίασαν, μεταξύ άλλων, και τρία κρατίδια του Ειρηνικού: οι Νήσοι Σολομώντος, το Ναούρου και το Τουβαλού, και υιοθετήθηκε ομόφωνα χωρίς ψηφοφορία και ερήμην της Γαλλίας, η οποία μποϊκόταρε τη συνεδρίαση, έχοντας πρώτα εξαντλήσει όλα τα πολιτικά [fr] και διπλωματικά [fr] μέσα, προκειμένου να εμποδίσει το ψήφισμα. Η καταχώρηση έγινε από τον πρόεδρο Όσκαρ Τεμαρού, υπέρμαχο της ανεξαρτησίας και ηττημένο στις τοπικές εκλογές, τι ειρωνεία, από τον σχεδόν ακατάλυτο Γκαστόν Φλος, που γλίτωσε από πολλές δικαστικές υποθέσεις, έναν αυτονομιστή στο πλαίσιο της γαλλικής δημοκρατίας και φίλο της “μητροπολιτικής δεξιάς”.

carte en relief de la Polynésie Française, par Sardon sur Wikimedia Commons, licence GNU

Ανάγλυφος χάρτης της Γαλλικής Πολυνησίας από το Sardon στο Wikimedia Commons, άδεια GNU

Το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών κατοχυρώνει “το αναφαίρετο δικαίωμα του λαού της Γαλλικής Πολυνησίας στον αυτοκαθορισμό και την ανεξαρτησία”, σύμφωνα με τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών και το άρθρο 73 [fr] περί των μη αυτόνομων κράτων. Καλεί επιπλέον τη γαλλική κυβέρνηση να “διευκολύνει και να επιταχύνει τις ενέργειες προς μια δίκαιη και αποτελεσματική διαδικασία αυτοκαθορισμού” για την Πολυνησία. Την παρούσα στιγμή, η Γαλλική Πολυνησία (274.000 κάτοικοι) είναι μια συλλογικότητα προικισμένη με μεγάλη αυτονομία, αλλά η Γαλλία διατηρεί τα κυρίαρχα προνόμια, όπως την δημόσια ασφάλεια ή τις διεθνείς σχέσεις. Σχετικά με το θέμα αυτό μπορεί κανείς να βρει πολύ ενδιαφέροντες χάρτες στο blog Histoire-Géo [fr].

Παρόμοια ψηφίσματα [en] στόχευαν στο παρελθόν στο Ηνωμένο Βασίλειο (Γιβραλτάρ, Νήσοι Φώκλαντ) ή στη Νέα Ζηλανδία, χωρίς όμως κανένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα και τακτικά χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι χώρες.

Το Γαλλικό υπουργείο εξωτερικών εξέφρασε τα παράπονά του [fr] μέσω του εκπροσώπου Τύπου:

μια καταφανής παρέμβαση, μια απόλυτη απουσία σεβασμού για τις δημοκρατικές επιλογές των κατοίκων της Πολυνησίας, μια εκτροπή από τους στόχους τους οποίους έθεσαν τα Ενωμένα Έθνη σχετικά με το θέμα της αποαποικιοποίησης. (…) Στις 21 Απριλίου και έπειτα στις 5 Μαΐου, οι Πολυνήσιοι ψηφοφόροι ανανέωσαν, όπως κάθε πέντε χρόνια, το τοπικό τους Κοινοβούλιο. Έδωσαν μια αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία στους εκλεγμένους που στηρίζουν το παρόν καθεστώς αυτονομίας.

 

Πράγματι, το κόμμα του Γκαστόν Φλος έφτασε στην κορυφή στο δεύτερο γύρο των εκλογών για το τοπικό Κοινοβούλιο στις 6 Μαΐου 2013 κι έλαβε 38 στις 57 έδρες προς πλήρωση.

Ο Γκαστόν Φλος, μόλις επανεγκαταστάθηκε στην προεδρική του καρέκλα στην Πολυνησία, δε μάσησε τα λόγια του και δήλωσε [fr] σε ομιλία του που μεταδόθηκε ραδιοφωνικά [fr]:

Θα συνεχίζουμε να εναντιωνόμαστε στην απόφαση αυτή, ώσπου να ανασταλεί. Ο ΟΗΕ είναι αυτός που επινόησε το δικαίωμα των εθνών για διάθεση των λαών παρά τη θέλησή τους. Δεν επιθυμούμε δικτατορία στη χώρα μας.

Présidence de Papeete sur wikipédia license CC-BY-3.0

Προεδρείο στο Παπετέ, Wikipedia, άδεια CC-BY-3.0

Το Causeur λέει ειρωνικά [fr]:

Φαίνεται πως είναι τόσο πιο επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης εδώ «μιας δίκαιης και αποτελεσματικής διαδικασίας αυτοπροσδιορισμού» όσο μια τέτοια ίδια οργάνωση ξεκίνησε ήδη εδώ το περασμένο Μάρτιο. Στην ερώτηση «Επιθυμείτε οι Νήσοι Φώκλαντ να διατηρήσουν το ισχύον πολιτικό στάτους ως υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου;», οι νησιώτες απάντησαν Ναι κατά 99,8%.
Ίσως αυτή να αποτελεί μια πολύ αδύναμη πλειοψηφία για πολλά απο τα κράτη μέλη του ΟΗΕ, οργανισμός όπου για να είναι έγκυρη μια δημοσκόπηση πρέπει η ισχύουσα εξουσία να ξεπερνά τη μπάρα του 100% των εκφρασμένων φήφων.

Στα κοινωνικά δίκτυα, οι αντιδράσεις υπήρξαν εξίσου επιδερμικές και οι χρήστες του Twitter ανταποδίδουν συμμετρικά στη Γαλλία τις ασυνέπειές της ως χώρα που υποτίθεται πως “δίνει μαθήματα”.

Ο Michel Emka παραθέτει ένα άρθρο [fr] από την ιστοσελίδα europe-israël.com:

@EmkaMichel: L’arroseur arrosé: Η έξαλλη Γαλλία μετά την ψήφιση του ΟΗΕ σχετικά με τη Γαλλική Πολυνησία – http://www.europe-israel.org/2013/05/larroseur-arrose-la-france-furieuse-apres-le-vote-de-lonu-sur-la-polynesie-francaise/ …

Ο ηγεμονικός Damien Lempereur επικαλείται την Παλαιστίνη [fr]:

@dlempereur: Και φυσικά η Γαλλική Πολυνησία μέσα στη λίστα των χωρών προς αποαποικιοποίηση σύμφωνα με τον ΟΗΕ, αλλά για τα εδάφη της Παλαιστίνης ούτε λόγος http://www.un.org/fr/decolonization/nonselfgovterritories.shtml …

La Polynésie - En 5, la Polynésie française

Το τρίγωνο της Πολυνησίας, από το Kahuroa, Wikimedia Commons – ελεύθερη αναπαραγωγ. 5: η Γαλλική Πολυνησία

Το blog Zone Militaire, στην ιστοσελίδα opex360.com περιγράφει τα στρατηγικά διακυβεύματα της Πολυνησίας για τη Γαλλία [fr]:

Η Γαλλική Πολυνησία προσφέρει στο ναυτικό τομέα της Γαλλίας γύρω στα 5.030.000 τ.χιλ. Προσφέρει επίσης στη Γαλλία μια πρώτης τάξεως στρατηγική θέση στον Ειρηνικό, περιοχή που τείνει να γίνεται ολοένα και πιο σημαντική, δεδομένου ότι γύρω από τον ωκεανό αυτό ζει σχεδόν ο μισός πληθυσμός της γης και σχεδόν όλες οι μεγάλες δυνάμεις είναι παρούσες εκεί πέρα. (…) Που επιπλέον σημαίνει, αν πιστέψουμε τα αποτελέσματα μιας έρευνας που έγινε το 2010 από μια ομάδα του Πανεπιστημίου του Τόκυο, πως η αποκλειστική οικονομική ζώνη της Γαλλικής Πολυνησίας (ZEE) μπορεί να κρύβει υπεράκτια κοιτάσματα σπάνιας γης, απαραίτητα για την ηλεκτρονική βιομηχανία.

Όμως, όπως εξηγεί η παρακάτω συζήτηση που δημοσιεύτηκε από το Rue 89 [fr], η απόφαση καταχώρησης “μπορεί να μελετηθεί υπό το πρίσμα της δριμείας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσης που περνάει η περιοχή αυτή και της αδυναμίας της κυβέρνησης να συμβάλλει στη ρύθμισή της.”

(Υπό την διακυβέρνηση του υπέρμαχου της ανεξαρτησίας Τεμαρού) η Πολυνησία συνέχισε να βυθίζεται όχι στην ύφεση αλλά στην οικονομική πτώση, λαμβάνοντας υπόψη το παράξενο και εντελώς ανάρμοστο με τα σύγχρονα παγκόσμια οικονομικά δεδομένα μοντέλο της. Βρισκόμαστε πράγματι μπροστά σε ένα είδος Ιανού, ενος δικέφαλου τέρατος, με το ένα κεφάλι άκρως φιλελεύθερο (απουσία φορολογίας εσόδων και επιδόματος ανεργίας) και το άλλο, άκρως παρεμβατικό (υπερτροφικό δημόσιο τομέα και προστατευτισμό).

Το κράτος (…) συνειδητοποίησε τελικά τη σοβαρότητα της κατάστασης. Αλλά το Παρίσι δεν διεθέτει καθόλου μεταρρυθμιστικούς μοχλούς, δεδομένου του στάτους της αυτονομίας. (…)

Το παράδοξο είναι πως έχει εκλεγεί ο πατέρας του εν λόγω μοντέλου, προς ικανοποίηση φαίνεται κάποιων οικονομικών κύκλων, πεπεισμένων πως μπορούμε να επιστρέψουμε στον παλιό καλό καιρό. Ο Γκαστόν Φλος συνειδητοποιεί το κρίσιμο της κατάστασης: το πρώτο μέτρο που ανήγγειλε ήταν η εφαρμογή της ασφάλισης ανέργων. Αυτός ο ευφυής άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει ο Γκορμπατσόφ του ίδιου του του συστήματος; (…)

 

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.