Η “Sito Badia”, γιαγιά Μπάντια στα αραβικά, όπως αρέσει στα εγγόνια της να τη φωνάζουν, γεννήθηκε στο χωριό Hwash, στη δυτική επαρχία Χομς της Συρίας. Μετανάστευσε στη Βραζιλία με την οικογένειά της πριν από 80 χρόνια, όταν ήταν μόλις 13 ετών. Η ακόλουθη ιστορία της ζωής της θυμίζει την πρώτη περίοδο των Αράβων μεταναστών στη Βραζιλία και τη Λατινική Αμερική.

H Badia, 93 ετών, και ο αδερφός της, Michael, 91 ετών, κρατώντας μια οικογενειακή φωτογραφία από τα Χριστούγεννα του 2011. Δημοσιεύεται κατόπιν αδείας.

Το 1932, ο πατέρας της Βadia, ο Habib, αποφάσισε να ζήσει στη Βραζιλία, μετά την μετάβαση των μεγαλύτερων αδερφιών του στο Σάο Κάρλος [en] στην πολιτεία του Σάο Πάολο [en]:

Ο παππούς μου, ο Farah, ήταν στην Αργεντινή με τους μεγαλύτερους θείους μου, που ήταν μόνο 10 και 12 ετών. Όταν έμαθε ότι ο αδερφός του είχε εγκατασταθεί στο Σάο Κάρλος στη Βραζιλία, αποφάσισε να αφήσει τα αγόρια σε αυτόν και επέστρεψε στη Συρία, όπου έζησε μέχρι το θάνατό του. Ο πατέρας μου πήγε στη Βραζιλία μόνος του για να δει τα μεγαλύτερα αδέρφια του. Έμεινε για ένα χρόνο και επέστρεψε στη Συρία. Σύγκρινε τη ζωή μεταξύ Βραζιλίας και Συρίας και αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Βραζιλία και μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε. Ήμουν με τη μητέρα μου και τα δυο μικρά αδέρφια μου, Michael, 11 ετών, και Adib, 9 ετών, όταν αφήσαμε πίσω μας το λιμάνι της Βηρυτού στο Λίβανο με προορισμό το λιμάνι Σάντος [en], σε ένα ταξίδι 40 ημερών ως τη Βραζιλία. Με έπιασε ναυτία. Σταματήσαμε στη Γένοβα της Ιταλίας όπου θυμάμαι το κοιμητήριο, καθώς και ότι μας κράτησαν για πέντε μέρες μες στο πλοίο στη Μασσαλία της Γαλλίας.

Η πρώτη γενιά της οικογένειας. Δημοσιεύεται κατόπιν αδείας.

Τα ξαδέρφια περίμεναν την οικογένεια στο Σάο Κάρλος, όπου ο πατέρας της Sito Bdia ενοικίασε ένα σπίτι. Βοήθησε τη μητέρα της να μεγαλώσει τ’ αδέρφια της, δεν πήγε σχολείο (δεν ξέρει να γράφει), αλλά θυμάται παλιά τραγούδια όπως το  عتابا ودلعونا (Ataba και Delona) και τους παραδοσιακούς χορούς Dabke [en] της Συρίας, που τραγουδούσε για τη μητέρα της:

لابدا شعيطة ولابدا بعيطة، الأمر المقدر ياأمي لبسنا البرنيطة. من مدة سبع سنين كنا فلاحين، واليوم مرتاحين بلبس البرنيطة

Οι περισσότεροι Σύριοι που μετανάστευσαν στη Βραζιλία έχουν παρόμοιες ιστορίες: έμεναν μαζί με συγγενείς και άνοιγαν τις δικές τους επιχειρήσεις. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του 1962, το 9% των ιδιοκτητών βιομηχανιών στο Σάο Πάολο [.pdf] ήταν Σύριοι και Λιβανέζοι.

Ο πατέρας μου ξεκίνησε να πουλάει ρούχα, άνοιξε ένα κατάστημα αργότερα στο Descalvado [en], όπου ένας Λιβανέζος, ο Michael Shamas, βοήθησε εμάς και τον μικρότερο αδερφό μου, τον Badi. Έπειτα από λίγα χρόνια, ένας φίλος του είπε για μια νέα πόλη που χτιζόταν με το όνομα Novo Horizonte [en]. Παντρεύτηκα τον Mossa, έναν ξάδερφο από τη Συρία, σε ηλικία 28 ετών.

Η Sito Badia έχει τέσσερις κόρες, οχτώ εγγονούς και σε δυο μήνες θα αποκτήσει το πρώτο της δισέγγονο, τον Gabriel. Με τις οικογένειες και ξαδέρφια των αδερφών της, όλοι μαζί είναι 90 άτομα. Κάθε Χριστούγεννα, κάνουν πάρτι για να γνωρίσουν τα νεότερα μέλη του οικογενειακού δέντρου, ενώ διατηρούν και την επαφή με τις αραβικές τους ρίζες.

Μεγάλη οικογένεια, αραβικές ρίζες. Δημοσιεύεται κατόπιν αδείας.

Η Sito Badia διατηρεί ακόμα ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς και με τη Βραζιλία και με τη Συρία από τις κόρες της: Maria, Najat, Marta και Esmeralda (απεβίωσε). Χάρη σ’ αυτήν επιβίωσε η αραβική γλώσσα μες στην οικογένεια:

Μονάχα εγώ, ο αδερφός μου, Michael, τα ξαδέρφια μου, Elias και Jamelihe, είμαστε στην οικογένεια που μιλάμε συριακά αραβικά. η οικογένεια γνωρίζει μονάχα τα ονόματα από παραδοσιακά συριακά φαηγτά [γελώντας]. Επισκέφθηκα τη Συρία τρεις φορές, αλλά τώρα είναι πολύ δύσκολη η πτήση. Μιλάμε στο τηλέφωνο κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Τώρα τελευταία, η Marta και η Najat πήγαν στη Συρία το 2009, ενώ η πρώτη μου εγγονή παντρεύτηκε Σύριο.

Η Badia ζει τώρα στο Novo Horizonte του Σάο Πάολο, όπου προγραμματίζει να γιορτάσει τα 100ά της γενέθλια σε εφτά χρόνια.