Πώς κάνεις τις φωνές των γυναικών σε φτωχές και αγροτικές περιοχές της Ινδίας να ακουστούν;
Μία κοινοτική εφημερίδα πέρα από τα κατεστημένα είναι ένα καλό ξεκίνημα.

Η Khabar Lahariya είναι μία αγροτική εβδομαδιαία εφημερίδα που λειτουργεί από γυναίκες και εκδίδεται στις τοπικές γλώσσες  Awadhi, Bajjika, Bhojuri, και Bundeli στις πολιτείες Utter Pradesh και Bihar της Ινδίας. Η εφημερίδα διανέμεται σε 80.000 αναγνώστες στην εμβέλεια 600 χωριών. 

Αυτοαποκαλείται “τοπικός φρουρός” και “όπλο των αδυνάτων”, αφού δημοσιεύει ειδήσεις [en] για αδικίες και διαφθορά που έχουν επίδραση στις αγροτικές κοινότητες και που ως επί τo πλείστον δεν έχουν την απαραίτητη προσοχή από τα ΜΜΕ. Ιδρυμένη το 2002, η Khabar Lahariya είναι πλέον διαθέσιμη και διαδικτυακά από το Φεβρουάριο του 2013.

Κάθε χρόνο, ο διεθνής ραδιοτηλεοπτικός σταθμός Deutsche Welle διεξάγει διαγωνισμό για τα καλύτερα blog που δημιουργήθηκαν τους τελευταίους 12 μήνες. Φέτος, η Khabar Lahariya κέρδισε το βραβείο Global Media Forum Award. Η Rohini Lakshane, μέλος της κριτικής επιτροπής και blogger, αποκάλεσε την εφημερίδα “ένα λαμπρό παράδειγμα πως μία λειτουργική δημοκρατία βασίζεται στο να υπάρχει πρόσβαση στις πληροφορίες από όλους τους ανθρώπους”. 

Για να μάθουμε περισσότερα για την ιστορία τους, μιλήσαμε με την Poorvi Bhargava, την υπεύθυνη σύνταξης της Khabar Lahariya.

Rising Voices (RV): Για ποιο λόγο διαλέξατε το όνομα Khabar Lahariya , που στα ελληνικά σημαίνει “Κύματα ειδήσεων”;

Poori Bhargava (PB): Αυτό που είναι η Khabar Lahariya σε πολύ μεγάλο βαθμό, ακόμα και το όνομά της, προέρχεται από τις γυναίκες δημοσιογράφους της. Στην πραγματικότητα, το όνομα βγήκε από μία ομαδική άσκηση, όταν τα ιδρυτικά μέλη κάθισαν τότε με την πρώτη δημοσιογραφική ομάδα γυναικών το 2002. Ήταν οι γυναίκες δημοσιογράφοι από τους οικισμούς που ήθελαν να δώσουν ένα όνομα που θα τους έφερνε πιο κοντά στους αναγνώστες, ήταν εύκολο και σήμαινε κάτι για αυτές.    

RV: Η ομάδα απαρτίζεται από εθελοντές;

PB: Όχι, όχι. Όλες αυτές οι γυναίκες είναι εργαζόμενες πλήρους απασχόλησης στην Khabar Lahariya. Για πολλές από αυτές, αυτή η δουλειά έγινε πηγή εσόδων που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν όπως ήθελαν ή μία επιπλέον πηγή που τις βοήθησε να βελτιώσουν το βιωτικό επίπεδο των ίδιων, αλλά και των οικογενειών τους.  

RV: Έχετε άντρες στην ομάδα σας; 

PB: Όχι, δεν έχουμε.

RV: Πόσοι από εσάς τρέχουν το εγχείρημα; 

PB: Ξεκίνησε σαν ένας χώρος που είχαν κάνει οι γυναίκες για τους εαυτούς τους, οπότε και έμεινε έτσι. Όλα συνέβησαν μέσα σε ένα πλαίσιο όπου το να οριστούν χώροι και δυναμικές για τους εαυτούς τους ήταν πολύ σημαντικό για τις γυναίκες. Και ναι, είναι 40 γυναίκες διασκορπισμένες σε 2 πολιτείες, όλες τους αγρότισσες, κυρίως από περιθωριοποιημένες κοινότητες. 

RV: Μερικές από τις συμμετέχουσες αρχικά δεν ήξεραν παρά μόνο ελάχιστα να γράφουν και να διαβάζουν και τώρα είναι επαγγελματίες δημοσιογράφοι. Ήταν μία δύσκολη διαδικασία; 

PB: […] Οι γυναίκες προέρχονταν από διαφορετικά μορφωτικά επίπεδα. Μερικές είχαν βασικές γνώσεις γραφής και ανάγνωσης χωρίς να έχουν επίσημη εκπαίδευση, αλλά υπήρχαν και άλλες που ήταν εγγεγραμμένες σε εκπαιδευτικά προγράμματα. Ήταν μία ενδιαφέρουσα εμπειρία, μία εκπαιδευτική εμπειρία και για όλους εμάς, επειδή υπήρχαν πολλά πράγματα που μπορούσαμε να μάθουμε από αυτές […] 

RV: Έχετε ένα συγκεκριμένο ύφος για τους αναγνώστες σας, που προέρχονται και αυτοί από αγροτικές επαρχίες με πιθανότατα χαμηλές γραμματικές γνώσεις; Πώς απευθύνεστε σε αυτούς; 

PB: Το ύφος της Khabar Lahariya δεν είναι δύσκολο, αλλά είναι διαφορετικό. Κάθε μία από τις έξι εκδόσεις βγαίνει στην τοπική γλώσσα της περιοχής (κάποιοι τις λένε “διαλέκτους” αλλά προτιμούμε το “γλώσσες”). Πολλές από αυτές τις γλώσσες δεν χρησιμοποιούνται στην παραγωγή γραπτού λόγου πια, οπότε [η γλώσσα που υπάρχει στις εφημερίδες] είναι κάτι που ο ντόπιος πληθυσμός της περιοχής μιλάει και είναι εξοικειωμένος, κάτι που οι δημοσιογράφοι μιλούν όλη την ώρα, και έτσι διαφυλάσσονται γλώσσες που σε άλλη περίπτωση θα έσβηναν. Μιας που η γλώσσα είναι εύκολη και η εφημερίδα είναι σχεδιασμένη διαφορετικά από τις κοινές εφημερίδες (μεγαλύτερα γράμματα, εύκολες λέξεις, ορισμοί εννοιών για πολύπλοκα θέματα), προσφέρεται για διάβασμα από φτωχούς αγροτικούς πληθυσμούς που μπορεί να μην έχουν πάει για πολύ καιρό σχολείο.  

RV: Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για την κίνησή σας να εκδώσετε την εφημερίδα στο διαδίκτυο πέρυσι; Πώς είχατε αυτή η δυνατότητα; 

PB: Το 2012 πήραμε ένα δάνειο από το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τη Δημοκρατία (UNDEF) για δύο χρόνια. Αυτή ήταν επίσης η περίοδος κατά την οποία η Khabar Lahariya επεκτεινόταν από τρεις (γλωσσικές) εκδόσεις σε έξι. Μία ιστοσελίδα, και το να μπει περιεχόμενο της Khabar Lahariya στο Διαδίκτυο ήταν μέρος των δραστηριοτήτων που το Ταμείο χρηματοδοτούσε. Κι εμείς επίσης θέλαμε πολύ να έχουμε μια παρουσία στο Διαδίκτυο στις μέρες μας, όταν βλέπουμε πολλούς (ειδικά τη νεολαία) να συνδέεται στο Διαδίκτυο μέσω κινητού, ακόμα και στα χωριά όπου δουλεύουμε.

Θέλαμε επίσης οι δημοσιογράφοι να έχουν τα ίδια δικαιώματα ιδιοκτησίας στην διαδικτυακή έκδοση όσο και στην εκτυπωμένη, οπότε ξεκινήσαμε τα σεμινάρια με μία ομάδα από τους δημοσιογράφους με σκοπό την κατανόηση του Διαδικτύου πέρα από τα e-mail και το Google. […] Για την ώρα, προσπαθούμε να χτίσουμε ένα αναγνωστικό κοινό για την ιστοσελίδα (τόσο αγροτικό όσο και από τον έξω κόσμο). Για πρώτη φορά υπάρχει χώρος στο Διαδίκτυο για αυτές τις γλώσσες (Bundeli, Awadhi) και έχουν γίνει αγγλικές μεταφράσεις, που βγάζουν τις περιοχές όπου δουλεύουμε και τα προβλήματά τους εκεί έξω, ώστε να διαβαστούν από όλους.

RV: Με λίγα λόγια, τι μπορείτε να πείτε για την τεχνολογία και την γυναικεία χειραφέτηση στο πλαίσιο της Khabar Lahariya; 

PB: Με πολλούς τρόπους, η τεχνολογία είναι ακόμα ένα πράγμα (σαν τους δημόσιους χώρους) στο οποίο η γυναίκα έχει περιορισμένη πρόσβαση. Εάν η δημοσιογραφία ήταν ένα επάγγελμα που στερεοτυπικά δεν απαρτιζόταν από γυναίκες, το ίδιο είναι και η πρόσβαση στην τεχνολογία. Η τεχνολογία έχει γίνει ένα σημαντικό εργαλείο για να αποκτούμε πρόσβαση σε πληροφορίες, πράγμα που με τη σειρά του έχει άμεσο αντίκτυπο στη γνώση και στη διεκδίκηση δικαιωμάτων. Σαν αποτέλεσμα, η τεχνολογία στα χέρια των γυναικών για εμάς συνδέεται άμεσα με την χειραφέτησή τους. Ακόμα και στα πλαίσια της Khabar Laharia, έχουμε δει πως αρχικά, στα πρώτα χρόνια, ήταν μία πρόκληση να φέρουμε γυναίκες στη δημόσια σφαίρα σαν δημοσιογράφους, όπου οι γυναίκες έκαναν τις ερωτήσεις και απαιτούσαν απαντήσεις. Το Διαδίκτυο σήμερα […] είναι μία ακόμα τέτοια δημόσια σφαίρα, στην οποία χρειάζεται να αυξηθούν οι γυναικείες φωνές. Αυτό προσπαθεί να κάνει η Khabar Lahariya – να βγάλει εκεί έξω τις πληροφορίες και να βοηθήσει όλο και περισσότερες γυναίκες να έχουν πρόσβαση σε αυτές.