Η εφημερίδα Clarín – φωτογραφία: Laura Schneider
Την Κυριακή 27 Μαρτίου, η Αργεντινή ξύπνησε με μεγάλα νέα: Η καθημερινή εφημερίδα Clarín [στα ισπανικά] δεν μπορούσε να διανείμει τις εφημερίδες της στο Μπουένος Άιρες εξαιτίας του αποκλεισμού στο τυπογραφείο τους. Η εφημερίδα La Nación [στα ισπανικά] υπέφερε επίσης από αποκλεισμό, αν και ο δικός της ήταν μικρότερος σε διάρκεια εφόσον κράτησε 12 ώρες.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η κυκλοφορία της Clarín εμποδίστηκε αλλά κανένας προηγούμενος αποκλεισμός δεν διήρκεσε τόσο πολύ ώστε να αποτρέψει τη διανομή της εφημερίδας σε μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.
Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτή η ανάρτηση, δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό ποιος είναι υπεύθυνος για αυτήν την πράξη, καθώς το blog Algo habré dicho [στα ισπανικά] (Έπρεπε να είχα πει κάτι) εξηγεί:
Ayer veíamos las imágenes en TN (no había mucha más cobertura, era puro fútbol o Los Simpsons) sobre el bloqueo a la planta y nos preguntábamos si el televidente pensaría: “che, por qué es el bloqueo? por qué no enfocan una bandera, a ver que dicen…? por qué no entrevistan a alguno de los que bloquean?”
Εντούτοις, οι bloggers της Αργεντινής αποδίδουν τον αποκλεισμό σε ποικίλους παράγοντες όπως για παράδειγμα ο Pepe στο blog Viñetas [στα ισπανικά]:
El reciente bloqueo al diario CLARIN es la frutilla del postre de una serie de hechos e indicios evidentes, que marcan la inclinación autoritaria del gobierno de Cristina Fernandez de Kirchner.
Ο Damian στο blog Perspectivas Críticas siglo XXI [στα ισπανικά] (Κριτικές Προοπτικές του 21ου αιώνα) αναλύει τους προηγούμενους αποκλεισμούς που έγιναν στην ίδια εφημερίδα, ειδικά από τον αρχηγό του σωματείου Hugo Moyano, τον Αντιπρόεδρο του Justicialist Party [πολιτικό κόμμα που ίδρυσε ο Περόν] της επαρχίας του Buenos Aires και ο Γενικός Γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας της Αργεντινής:
No es la primera vez que Moyano bloquea diarios, a fines del 2010 lo había hecho también en las plantas de Clarín y La Nación. También ha bloqueado a otros medios críticos como Perfil.
Στο blog Cadena de Palabras [στα ισπανικά] (Αλυσίδα από λέξεις), η Laura Cambra κοιτάει πέρα από το ποιος ή ποιοι μπορεί να είναι υπεύθυνοι, υπενθυμίζοντας την εκλογική εκστρατεία που είχε ήδη ξεκινήσει στην Αργεντινή για τις προεδρικές εκλογές του 2011:
¿Por qué el gobierno calla? Porque, aunque quiera, no puede enfrentarse a Moyano……..¿Por qué la oposición calla? Porque sería poner a CFK (Cristina Fernández de Kirchner) en posición de víctima y, por lo tanto, elevar la percepción positiva que de ella tiene el electorado………¿Por qué Clarín también calla? Porque aprovecha para victimizarse. Luego de tantos ataques, es lo que mejor sabe hacer para obtener adhesiones y no deja pasar la oportunidad de ponerse en el centro de una pelea que, en este caso, no es suya.
Κάποιοι πιστεύουν ότι πρόκειται απλά για μία παράσταση, όπως το Notero de a pie [στα ισπανικά] (Ρεπορτάζ του δρόμου):
Bastó un nuevo bloqueo en las puertas de sus distribuidoras para que el hombre montara un show de victimización de muy poca monta, muy barato….
Εντούτοις δεν ψάχνουν όλοι οι bloggers τους υπεύθυνους για την ίδια την πράξη, αλλά αντίθετα παρουσιάζουν μία ανάλυση για αυτά που συμβαίνουν πίσω από τα γεγονότα, όπως ο Fernando Santillan στο blog 7:50 a Retiro [στα ισπανικά]:
El hecho es más grave porque se trata del bloqueo a dos diarios. A quienes no somos periodistas ni dueños de medios, decir que éstos merecen un tratamiento especial puede resultar por momentos molesto. Sabemos que hay casos en los que, bajo el manto de la libertad de prensa, se han cometido errores e injusticias. Pero en este caso como en pocos más, es claro que siempre hay que errar por el lado de la libertad: porque la libertad de prensa es una garantía para la vigencia de otros derechos.
Η είδηση έχει πάρει διάφορες διαστάσεις και την Κυριακή στις 27 Μαρτίου η Ομοσπονδία των Εργαζομένων στον Τύπο της Αργεντινής δημοσίευσε ένα ανακοινωθέν στην ιστοσελίδα της:
Fieles a su costumbre, los medios que integran el grupo Clarín pretenden inventar una realidad que no existe. Como si se pudiera mutar de victimarios a víctimas a partir de la ficción que el monopolio crea.
Los compañeros que son perseguidos en Artes Gráficas Rioplatenses (AGR) -perteneciente al Grupo Clarín- protestan, junto a sus familias, frente a la planta de impresión de la empresa en reclamo ante la persecución sindical que sufren los delegados. Ésa es la noticia del día.
Ως συνήθως, τα Μέσα Ενημέρωσης που αποτελούν τον όμιλο της Clarín προσπαθούν να αντιστρέψουν μία πραγματικότητα που δεν υπάρχει. Λες και μπορούσαν να μετατρέψουν τους εαυτούς τους από θύτες σε θύματα μέσα από τη φαντασία που δημιουργεί το μονοπώλιο.
Αυτοί που κατηγορούνται στις Artes Gráficas Rioplatenses (AGR, Γραφικές Τέχνες της περιοχής του River Plate ) -μέλος του Ομίλου της – διαμαρτύρονται, με τις οικογένειές τους, έξω από το τυπογραφείο της εταιρείας, που κατηγορείται για την παράβαση των δικαιωμάτων του σωματείου και των αντιπροσώπων της. Αυτά είναι τα νέα της ημέρας.
Εν τω μεταξύ, στις 28 Μαρτίου η Clarín δημοσιεύτηκε με λευκό εξώφυλλο.
Εξώφυλλο της καθημερινής εφημερίδας Clarín στις 28 Μαρτίου 2011 – φωτογραφία: Laura Schneider
Συνοψίζοντας, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν πρόκειται για μία επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης ή για μία διαμαρτυρία ενός σωματείου, ούτε πρόκειται να μάθουμε ποιος ξεκίνησε τον αποκλεισμό. Το blog Otra Noticia Mas [στα ισπανικά] (Μία άλλη Ιστορία Νέων) αναλύει τι συνέβη έτσι ώστε οι αναγνώστες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους:
Cuando algo se quiere analizar realmente las preguntas para hacerse son: ¿A quién perjudica?, ¿A quién favorece? Al menos para empezar. En estos puntos creo estar en desacuerdo con muchos, no creo particularmente por la información que yo (simple ciudadano) puedo manejar, pero digo, esto. ¿A Clarín lo favorece? Creo que no porque saltan cosas que tal vez para ellos serían mejor que estén tapadas. ¿A Clarín lo perjudica? Quiero decir, le afecta económicamente? No lo creo, no al menos por un día, si fueran varios es otra cosa, pero un día lo pueden bancar. Aunque tendríamos que tener en cuenta que contra Clarín no es solo esta vez la que se le han hecho cosas similares que afecten su negocio con lo cual si lo prolongamos en el tiempo tal vez la respuesta sea sí.
Al oficialismo lo favorece? A mi modo de ver, no, porque mucha gente que está de acuerdo con ellos les puede parecer que si bien Clarín no les agrada, no es la forma.¿Al Oficialismo lo perjudica? Creo que aunque más no sea de costado sí.Entonces habiendo tantas dudas, por mi parte lo que voy a hacer es: buscar a otros que tal vez parecen estar más afuera del círculo que pueden salir beneficiados, mi abuelito decía, a rio revuelto ganancia de pescadores.
Όταν θέλεις πραγματικά να αναλύσεις μία κατάσταση, οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου είναι: Σε ποιόν κάνει κακό; Ποιος επωφελείται; Τουλάχιστον για αρχή. Σε αυτά τα θέματα νομίζω ότι διαφωνώ με αρκετά από αυτά, δε νομίζω ότι είναι εξαιτίας των πληροφοριών στις οποίες εγώ ( ένας απλός πολίτης) έχω πρόσβαση αλλά αυτή είναι η άποψή μου. Επωφελείται η Clarín; Δε νομίζω γιατί έρχονται στην επιφάνεια θέματα που θα προτιμούσαν να παραμείνουν κρυμμένα. Κάνει κακό στην Clarín; Δηλαδή την επηρεάζει οικονομικά; Δε νομίζω, τουλάχιστον όχι για μία μέρα. Αν ήταν για περισσότερες μέρες θα μιλούσαμε για μία άλλη κατάσταση αλλά μπορεί να αντιμετωπίσει τον αποκλεισμό μίας μέρας. Αν και αν σκεφτούμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Clarín ήρθε αντιμέτωπη με παρόμοιες πρακτικές που επηρεάζουν την επιχείρησή, οπότε εάν ο αποκλεισμός κρατούσε περισσότερο τότε ίσως η απάντηση να ήταν ναι.
Επωφελείται η κυβέρνηση; Θα έλεγα όχι γιατί πολλοί άνθρωποι που τους υποστηρίζουν μπορεί να σκεφτούν ότι ακόμα και αν δεν τους αρέσει η Clarín, αυτός δεν είναι τρόπος για να την αντιμετωπίσουν. Κάνει κακό στην κυβέρνηση; Νομίζω ναι, αν και με έμμεσο τρόπο. Κατά συνέπεια με τόσες πολλές ανακρίβειες, αυτό που θα κάνω είναι να ψάξω για άλλους που μπορεί να φαίνονται μακριά από το κέντρο των εξελίξεων αλλά μπορεί να επωφεληθούν. Όπως έλεγε ο παππούς μου, από τα ταραγμένα νερά κερδίζει ο ψαράς (troubled waters, fisherman’s gain).
